Wednesday 8 April 2009

Πηγα στο Παρίσι και εφερα.....2

Φορμα για μαντλενς. Ωραια τα μαντλενς , αν και με ταλαιπωρησαν λιγακι. Ακολουθησα την συνταγη του αγαπημενου μας Ζαχαροπλαστη οπως την ειδα στην σελιδα του Μεγκα. Επιτελους πηρε στροφη αυτο το καναλι και ανασκευασε την σελιδα του. Το Σκαι βεβαια παραμενει το αγαπημενο ελληνικο καναλι της διασπορας.
Και μια πληροφορια: η πιο δυνατη ελληνικη κοινοτητα βρίσκεται στο διαδικτυο. Οχι δεν μαζευομαστε να χορεψουμε στρογγυλους χορους σε σκονισμένες αιθουσες στο Ντυσελντορφ. Η επαφη βασιζεται σε πιο συγχρονα πολιτισμικα στοιχεια: ανταλλασουμε συνταγες σε μπλογκ, τσαταρουμε στα Ελληνικα, και ενοιοτε σε φραγκολεβαντινικα, αλλα πιο πολυ απ’ολα ανεβοκατεβαζουμε ελληνικη τηλεοραση στο ιντερνετ. Τρομερα παιδια που μένουν πιστα σε ολοκληρες τηλεοπτικη σεζον και ανεβαζουν με αισθηση καθηκοντος το ενα επισοδειο μετα το αλλο.
Κατι για μαντλενς λεγαμε...


240 γρ. αλεύρι που φουσκωνει μονο του
200 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική
ξύσμα από ένα λεμόνι
4 αυγά
200 γρ. βούτυρο λιωμμένο
βούτυρο για τις φόρμες

Χτυπησα την ζαχαρη με τα αυγα μεχρι να φουσκωσουν καλα. Προσθεσα και το ξυσμα. Προσθεσα το αλευρι και ανακατεψα απαλα. Εριξα και το λιωμενο (αλλα οχι καυτο) βουτυρο. Και τωρα αρχιζουν τα ενδιαφεροντα...μια δοση την αφησα στο ψυγειο για 2 ωρες και μετα την φουρνισ: αποτελεσμα ικανοποιητικο. Μια δευτερη δοση την αφησα στο ψυγειο για 24 ωρες: αποτελεσμα για κλαματα (τα φαγαμε βεβαια). Μια τριτη δοση την αφησα στο ψυγειο για περιπου 8 ωρες: αποτελεσμα ικανοποιητικο. Μια τεταρτη δοση την εψησα κατευθεια: αποτελεσμα λιγο πλακουτσωτο.

Φαγαμε πολλα μαντλενς και οι συναδερφοι μου ακομη πιο πολλα. Ειλικρινα δεν ξερω ποιος ειναι ο καλυτερος χρονος αναμονης. Σιγουρα καποιος χρονος χρειαζεται...οποια το βρει ας με πει και μενα, ναι?

5 comments:

mia maria said...

Είναι από σιλικόνη η φόρμα; Αχ πως ζηλεύω! Εδώ δεν υπάρχει τέτοια ποικιλία στις φόρμες. Φαίνονται τέλεια παρόλη την ταλαιπωρία που πέρασες.

Anonymous said...

Πω πω φαίνονται πάρα πολύ ωραία
θα τις κάνω κι εγώ με τις καινούργιες
μου φόρμες που φυσικά μου ήρθαν
από το Παρίσι.
Φιλάκια μαμαδίστικα.

Anonymous said...

Με προβληματίζει το θέμα του χρόνου αναμονής. Διασκευάζω από τη wikipedia:
Most baking powders are made up of an alkaline component and one or more acid salts. The acid in a baking powder can be either fast-acting (eg. cream of tartar, monocalcium phosphate) or slow-acting (eg. sodium aluminum sulfate, sodium aluminum phosphate, sodium acid pyrophosphate). A fast-acting acid reacts at room temperature, and a slow-acting acid will not react until heated in an oven. Baking powders that contain both fast- and slow-acting acids are double acting [...] and this is the type most widely available to consumers today.
H αντίδραση αυτή χρειάζεται υγρασία για να δώσει CO2 που είναι αυτό που προκαλεί το φούσκωμα. Η ζύμη πρέπει να ψηθεί - δηλαδή να στερεοποιηθεί - προτού σκάσουν οι φυσαλίδες του CO2. Με το που ανακατεύεις τα υγρά με τα στερεά αρχίζει η αντίστροφη μέτρηση για το φούσκωμα, τουλάχιστον όσον αφορά το πρώτο φούσκωμα που δεν χρειάζεται υψηλή θερμοκρασία. Ίσως όμως για συγκεκριμένη ζύμη, χωρισμένη σε μικρά κομματάκια π.χ. μαντλέν και σε συγκεκριμένη θερμοκρασία φούρνου η βιασύνη να μην είναι καλή γιατί το μίγμα ψήνεται προτού φουσκώσει όσο θα μπορούσε. Πάντως σε κάποια κέικ, η οδηγία είναι να ΜΗΝ προθερμαίνουμε τον φούρνο, εξασφαλίζοντας έτσι μια μικρή αναμονή.

Νίκη said...

Υπέροχο Blog...
Και συνταγές επίσης...
καλή συνέχεια...

Μελενια said...

kαλησπερα σε ολους, ευχαριστω για τα καλα σας λογια, ειναι παντα πολυ δυναμοτικα. Ανωνυμε εχεις δικαιο με τους προβληματισμους σε σχεση με το baking powder. ετσι οπως τα λες ειναι...δεν μπορω να καταλαβω ουτε εγω την λογικη. Παντως πρεπει να πω πως το μιγμα αλλαζει πολυ με την αναμονη και πιστευω πως εχει να κανει με την καλη ενυδατωση του αλευριου.