Sunday 25 May 2008

Μεθεόρτια

Προσπαθησα να κανω ευκολα ντονατς, χωρις μαγια και ‘περιμενε’. Δεν εμεινα ενθουσιασμενη ομως. Βγηκαν λιγο σφιχτα παραπανω και δεν ειχαν το ‘ανοικτο’ ψιχουλο που εχω στο μυαλο μου οταν σκεφτομαι ντονατς. Παντως δεν ηταν και για πεταμα. Πολυ ανετα προσφερονται ετσι ζεστα και στα γρηγορα.

Υλικα
4 κουταλιες ζαχαρη
1 γεματο κουταλακι baking powder
2 φλυτζανια αλευρι
Λιγο γαλα (περιπου ενα φλυτζανακι του καφε-οχι πολυ γεματο)
1 αυγο
2 κουταλιες λαδι

Ανακατεψα ολα τα υλικα (εκτος απο το αλευρι) στο μιξερ και αρχισα να προσθετω και το αλευρι σιγα σιγα. Ηθελα η ζυμη να μεινει οσο πιο μαλακια γινοταν (για να μην γινουν τα ντονατς σφιχτα). Την αναποδογυρισα στον μπαγκο που τον ειχαν πασπαλισει με μπολικο αλευρι. Εριξα κιαλο αλευρι απο πανω και ανοιξα την ζυμη σε χοντρο φυλο. Εκοψα με ενα μικρο ποτηρακι (σφηνακι) και τηγανισα σε μετρια προς χαμηλη θερμοκρασια μεχρι τα ντονατς να φουσκωσουν και να ψηθουν.

Τα αφησα σε αποροφητικο χαρτι να φυγουν τα πολλα πολλα λαδια και μερικα τα γεμισα με λιγη αριαωμενη μαρμελαδα (με το κορνε και το ειδικο μυτερο εργαλειο). Τα πασπαλισα με αχνη και αυτο ηταν. Τα εφαγα για πρωινο-ειχα και παρεα δεν τα εφαγα ολα μονη μου.

Saturday 24 May 2008

Ολογραφως

Η Elie με καλεσε να παιξω στο πολυ εξυπνο παιχνιδακι του Ιδιογραφως. Σπανια πια γραφω ολογραφως, λιστες και ‘σχεδια’ ειναι σχεδον τα μονα που γραφω 'με το χερι'. Οταν ‘παιζω’ με μια συνταγη, την χτιζω πρωτα στο χαρτι, γραφοντας και σβηνοντας γευσεις και ‘δομικα συστατικα’. Οταν οργανωνω ‘παρτακι’, επισης γραφω και σβηνω συνταγες και καλεσμενους και ψωνια. Το φακελακι τη φωτογραφιας ειναι τα αρχικα μου σχεδια για το βραδυ της Eurovision και με εκφραζει απολυτα.


Saturday 17 May 2008

μα τετοια προκοπη που μ'επιασε!


Εκανα ανοιξιατικες δουλεις και σε μια εκαθαριση των ντουλαπιων της κουζινας, βρηκα ενα βαζακι
mince meat ξεχασμενο απο τα Χριστουγεννα. Το mince meat, ειναι ενα Εγγλεζικο παρασκευασμα με σταφιδες, μαρμελαδα, ξυσμα εσπεριδοειδων, τετοια πραγματα. Οι Εγγλεζοι φτιαχνουμε με αυτο ταρτιτσες που ειναι πολυ χαρακτηριστηκες. Ανοιξιατικα βεβαια δεν λεει να φτιαχνω mince pies, οποτε το αξιοποιησα σε μια συνταγη για ‘φετες’ βρωμης. Ειναι γευστικο γλυκακι που επιπλεον ειναι και υγειηνο: εχει παρα πολλες φυτικες ινες και το αγαπουν ακομη και τα παιδακια (τσεκαρισμενο!)

Υλικα
Γεμιση
300γρ χουρμαδες χωρις κουκουτσια
1 φλυτζανι νερο
Βανιλια
1
βαζακι (350γρ νομιζω) mince meat

Για την ζυμη
2 φλυτζανια κουακερ βρωμη
1 φλυτζανι αλευρι
¾ φλυτζανι ζαχαρη
1 πλακα βουτυρο
½ κουταλακι σοδα φαγητου
Μια πρεζα αλατι
Κανελιτσα

Αρχισα φτιαχνοντας την γεμιση. Εκοψα τους χουρμαδες σε κοματακια και τους εβαλα να βρασουν με το νερο μεχρι να μαλακωσουν και να πιουν το ζουμακι. Μετα τα πατησα ακομη λιγακι με ενα πιρουνι και προσθεσα το mince meat και την βανιλια. Αφησα την γεμιση μου στην ακρη να κρυωσει λιγακι.

Για την ζυμη, ανακατεψα ολα τα στεραια υλικα μαζι και προσθεσα το βουτυρο κρυο και κομενο κομματακια. Ετριψα με τα δακρυλα μεχρι να γινει σαν ψιχουλα.

Πηρα ενα τετραγωνο ταψακι μεταλικο (30χ40 περιπου) και το βουτυρωσα καλα. Εριξα τα μισα ‘ψιχουλα’ και τα πατησα καλα με ενα κουταλι και σε καποια φαση και με τις παλαμες μου. Εριξα την γεμιση και την απλωσα να παει παντου. Τελειωσα πασπαλιζοντας τα υπολοιπα ψιχουλα πανω στην γεμιση. Εψησα το γλυκο για περιπου 1 ωρα μεχρι να ροδισει. Διατηρειται αρκετο καιρο σε ενα καλα κλεισμενο ταπερακι.

Thursday 15 May 2008

χμμμ..... δεν ειμαι και σιγουρη

Εφτιαξα και αυτα τα γλυκακια με φυστικοβουτυρο. Εγιναν πολυ ομορφα αλλα η γευση τους δεν με ενθουσιασε. Μου φανηκαν υπερβολικα γλυκα, ενω οταν τα δοκιμασα στο Κουρακαο η γευση του φυστικοβουτυρου ηταν εντονοτερη. Τελος παντων, παραθετω την συνταγη for the record.

Υλικα
100γρ τυρι φιλαδελφια
1 φλυτζανι φυστικοβουτυρο
300γρ ζαχαρη αχνη
2 κουταλακια εσενς βανιλιας
Ζαχαρη ψιλη

Ανακατεψα το τυρι, το αρωμα και το φυστικοβουτυρο με ενα κουταλι και προσθεσα και την αχνη. Σε καποια φαση αρχισα να ανακατευω με τα χερια για να γινει το μειγμα μια σφιχτη μαζα. Επλασα σε μπαλακια, τα κυλισα στην ψιλη ζαχαρη και τα πατησα στα φορμακια. Ειναι χαριτωμενα, οπως και να το κανουμε.

Monday 12 May 2008

αναπάντεχος σλασ εντυπωσιακός σλασ μυστήριος σλασ γιου νέημ ητ

Αυτο το Σαββατοκυριακο δοκιμασα ακομη μια συνταγη του Κουρακαο. Καθως το μαυρισμα μου ξανοιγει ολο και περισσοτερο προσπαθω να κρατησω τις διακοπες ζωντανες. Ακομη ενας λογος που φτιαχνω με μανια (και λιγο αγχος) τα Κουρακαινα γλυκα ειναι και ο Κλειτον. Ο Κλειτον λοιπον ειναι ενας Κουρακαινος της Ολλανδιας (γεννημενος στην Ολλανδια απο γονεις απο το Κουρακαο) που μας παραγγειλε γλυκα απο τις διακοπες μας. Δυστυχως η συντροφια μου ξεχασε την παραγγελεια και με γεμισε τυψεις. Παντως μεχρι τωρα οι τενταλαριες και οι κοκαδες εκτιμηθηκαν και τα σχολια ηταν θετικοτατα.

Υλικα
2 καρυδες
500γρ ζαχαρη
400γρ νερο
Χυμος απο μισο λεμονι
Χρωματα και αρωματα προερετικα

Οπως και με τις τεντλαριες, αρχισα βραζοντας ενα σιροπι μεχρι τους 100 βαθμους. Οσο το σιροπι μου εβραζε ασχοληθηκα με τις καρυδες. Οι καρυδες εχουν 3 ‘ματια’. Με την βοηθεια ενος σφυριου και ενος κατσαβιδιου (που το ειχα πρωτα πλυνει επιμελως) ανοιξα δυο τρυπες στα ‘ματια της καρυδας και αδειασα το ζουμι. Μετα εβαλα την καθε καρυδα σε μια καθαρη σακουλα και την πεταξα με δυναμη στα πλακακια της αυλης. Ξεχωρισα την ψιχα της καρυδας απο το ξυλινο κελυφος. Ηθελα να ξεφλουδισω τις καρυδες, ωστε οι κοκαδες μου να ειναι ασπρες. Ο ευκολοτερος τροπος ηταν να ξυσω το καφε φλουδι λιγακι στην ψιλη πλευρα του ρεντε μου-οπως κανουμε τα πορτοκαλια για γλυκο περιπου. Ετριψα τις καρυδες στον τριφτη και τις εριξα μαζι με το λεμονι στο σιροπι που ειχε εντωμεταξυ φτασει τους 100 βαθμους.

Απο οτι καταλαβα, το ζητουμενο ειναι να γινουν οι καρυδες ‘γλυκο’, να αντικατασταθει, με αλλα λογια, το νερο που εχουν την σαρκα τους με σιροπι. Εφτασα παλι το μιγμα σε πολυ ψηλη θερμοκρασια-αλλα οχι παλι στους 100 βαθμους. Πρεπει το γλυκο να ειναι καλα δεμενο αλλα οχι υπερβολικα, γιατι αλλιως οι κοκαδες θα ειναι και αυτες πολυ σκληρες. Σε αυτη την φαση, πιστη στην Κουρακαινη παραδοση, χωρισα λιγο απο το μειγμα και το ανακατεψα με αρωμα μπανανας και πρασινο χρωμα ζαχαροπλαστικης. Απλωσα κουταλιες απο το μειγμα πανω σε λαδοκολα και αφησα να στεγνωσουν καλα (μια ολοκληρη μερα). Φυλαω τις κοκαδες στο ψυγειο και τις επισκεπτομαι συχνα! Πρεπει να παραδεχτω πως μου αρεσουν περισοτερο οι ασπρες, εχουν εντονη γευση καρυδας και ειναι νοστιμα μαστιχωτες!
ΥΓ. Ο τιτλος του σημερινου ποστ ειναι ευγενικη χορηγεια του http://www.provatos.blogspot.com

Sunday 4 May 2008

Καπως ετσι...αλλα οχι ακριβως

Πριν απο μια βδομαδα περιπου γυρισα απο διακοπες. Για χρονια ολοκληρα ακουγα για το Κουρακαο, ε και τελικα πηγα. Κολυμπησα, λιαστηκα, επισκευτηκα μουσεια, αλλα και γνωρισα πολλα υπεροχα ‘Παιδια του Κουρακαο’ (ετσι λεγονται οι Κουρακαινοι στην Παπιαμεντου-την γλωσσα τους). Φαινονται χαλαρος λαος, φιλοξενος και πολυ περηφανος.
Οι μαγειρισες με τις λιχουδιες τους βεβαια δεν λειπουν απο κανενα σπιτι. Τα κερασματα του Κουρακαο ειναι το ονειρο καθε γλυκατζη! Δοκιμασα διαφορα ‘τρελα’: τουρτα με κασιους, γλυκακια με ζαχαρουχο γαλα, με φυστικια, μεζεδακια καυτερα φτιαγμενα απο φασολια. Οπου εβρισκα νοστιμιες, ζητουσα και την συνταγη: οχι θα ντραπω, ασε που ολοι το χαιροντουσαν και μου εδιναν τις συνταγες τους με μεγαλη χαρα!

Τωρα που επεστρεψα μου λειπουν η θαλασσα, ο ηλιος, οι ανθρωποι, αλλα μου εμειναν οι συνταγες. Τις δοκομαζω μια-μια. Οσες πετυχαινουν θα μπαινουν και στο δικο μου virtual τετραδιο

Ενα απο τα αγαπημενα μου γλυκακια αυτων των διακοπων ειναι η Τενταλαρια. Ενα γλυκακι με φυστικια που θα μπορουσε να σερβιριστει στη θεση μιας κλασσικης τρουφας σοκολατας.
Υλικα
750γρ φυστικια αναλατα-ψημενα
500γρ ζαχαρη
Λιγο γαλα ζαχαρουχο (περιπου ¼ φλυτζανιου)
2 φλυτζανια νερο
1 κουταλια εσενς αμυγδαλου

Εβαλα την ζαχαρη με τα δυο φλυτζανια νερο σε μεγαλουτσικη κατσαρολα να βρασει καλα. Μου ειπαν πως πρεπει να το βρασω μεχρι να γινει μαστιχωτο, κατι σαν μαλακια καραμελα οταν κρυωσει. Αλλα βιβλια (η Ντελια Σμιθ μου ερχεται στο μυαλο) το ονομαζουν ‘σταδιο-μαλακο μπαλακι οταν μια στγονα πεσει σε παγωμενο νερο’. Προσωπικα δεν τα καταφερνω και τοσο καλα με το ματι και προτιμω να χρησιμοποιω το θερμομετρο.Οταν φτασει το σιροπι στους 100 βαθμους κελσιου το κατεβασα απο την φωτια και εριξα τα φυστικια ψιλοτριμενα στο μουλτι. Εβαλα παλι την κατσαρολα στην φωτια και εβρασα ανακατευοντας συνεχως μεχρι να πηξει το μιγμα. Σε αυτη την φαση μου θυμησε λιγο σιμιγδαλενιο χαλβα. Εβρασα λοιπον το μιγμα μεχρι που επηξε αρκετα και μπορουσα να δω τον πατο της κατσαρολας καθως ανακατευα(αν ηταν χαλβας θα ηταν ετοιμος). Κατεβασα απο την φωτια, εριξα το ζαχαρουχο για να ΄χαλαρωσει το μιγμα’ και ανακατεψα ακομη λιγο για να κρυωσει, τωρα σε αυτη την φαση μπαινει κανονικα το εσενς αμυγδαλου και εγω αυτη τη φορα το εβαλα. Την επομενη φορα ομως δεν θα το προτιμησω. Πιστευω πως το φυστικια εχουν πολυ ωραια γευση απο μονα τους και η γευση αμυγδαλου μπερδευει τα πραγματα . Οταν χλιαρινε λιγακι (ηταν ακομη πολυ ζεστο) αρχισα να βαζω κουταλιες απο ο μιγμα πανω σε λαδοκολα. Αφησα να κρυωσουν και να στεραιοποιηθουν και αυτο ηταν-ετοιμα!

Ειναι πρωτοτυπο γλυκισμα. Τα φυστικια δεν τα εχω συνηθησει γλυκα αλλα ηταν νοστιμα και φανταζομαι πως θα του ταιριαζει πολυ και η σοκολατα.