Tuesday 30 October 2007

Απ'το σκοταδι βγαινει το φως.

Την καταψυξη την σεβομαι και την αγαπω. Τωρα τελευταια, ομως, εχει παραγεμισει απο παμπολες δημιουργιες μου (μερικες πετυχημενες αλλες οχι και τοσο) και ηρθε η ωρα της εκαθαρισης.

Κατι αποτυχημενα μαφινακια πορτοκαλι λοιπον, κατεληξαν να γινουν πολυ επιτυχημενες τρουφες. Η συνταγη ειναι, παλι, της μαμας μου.

200γρ σιροπι καλοδεμενο (απο γλυκο κουταλιου ειναι ιδανικο)
200 μλ κρεμα γαλακτος
300γρ κουβερτουρα
½ φλυτζανι καρυδια
300γρ αποτυχημενα μαφινακια (και με πετυχημενο κεικ φανταζομαι θα γινονται)
2 κουταλιες σουπας κακαο
τρουφα κτλ για περιτυλιγμα.

Ελιωσα την κουβερτουρα και την ανακατεψα με την κρεμα γαλακτος που ειχα επισης ζεστανει λιγο. Εκοψα τα μαφινακια σε κυβακια και ανακατεψα ολα τα υλικα μαζι. Αφησα το μιγμα το ψυγειο να σφιξει και επλασα σε μπαλακια που τυλιξα σε ασπρη τρουφα, σκουρη τρουφα και σε ψιχουλα απο (αποτυχημενα) μπισκοτακια.

Monday 29 October 2007

Αντε παλι

Μεχρι προσφατα ο μονος τροπος σερβιρισματος που ηξερα για την κρυσταλιασμενη ζαχαρη ηταν σε ζαχαριερα σερβιτσιου. Με ασορτι κανατακι γαλακτος, και ασημενιο κουταλακι, πανω σε χειροποιητο καρεδακι και περιτριγυρισμενη απο διαφορα 'επισημα' και αστραφτερα
εργαλεια και σκευη.

Την καημενουλα την ζαχαρη .... Το σαββατοκυριακο λοιπον την εβαλα στο φυσικο μου οικοσυστημα-την κουζινα-και την χρησιμοποιησα σε κεικ με πολυ μεγαλη επιτυχια.


Δεν ειμαι και τοσο σιγουρη για την ορολογια, η λεξη 'κρυσταλιασμενη' ειναι δικης μου προελευσης, παντως σιγουρα ολες εχουμε δει αυτα τα μικρα η μεγαλυτερα 'διαμαντακια' ζαχαρης αποτελεσμα ανακρυσταλωσης ενος υπερ-κορεσμενου διαλυματος. Η καφετια εκδοση μαλλον περιεχει καραμελοχρωμα.

Υλικα

200γρ βιταμ
120 γρ κρυσταλιασμενη ζαχαρη (εγω χρησιμοποιησα καφετια)
1 βανιλια
3 αυγα
300γρ αλευρι που φουσκωνει
100γρ γαλα

Για την γεμιση
1 φλυτζανακι του ελληνικου καφε καυτο νερο
2 κουταλακια καφε φιλτρου
½ φλυτζανι καρυδια αλεσμενα
80γρ κρυσταλιασμενη ζαχαρη (το υπολοιπο του 200γρ πακετου δηλαδη)


Εφτιαξα το κεικ οπως συνηθως, χωρις ομως να περιμενω να αφρατεψει το βιταμ με την ζαχαρη. Τα ανακατεψα ετσι απλα να ενσωματωθουν μονο. Προσθεσα τα αυγα και το γαλα και σιγα σιγα το αλευρι. Για την γεμιση ελιωσα τον καφε στο νερο και προσθεσα τα καρυδια, οταν λιγο κρυωσε το μιγμα προσθεσα και τα κρυσταλακια της ζαχαρης. Το ζητουμενο ειναι τα κρυσταλακια να λιωσουν οσο το δυνατο λιγοτερο. Λαδωσα μια φορμα 'καρβελι' και εβαλα μια στρωση μιγματος, μια στρωση γεμισης, μια στωση μιγματος, μια στωση γεμισης και μια τελευταια στωση μιγματος. Πολυ ταλαιπωρια, την επομενη φορα που θα το φτιαξω (γιατι λεω να το καθιερωσω το κεκακι φετος τον χειμωνα) θα το βαλω σε μια στωση μονο.

Εψησα στους 180ο για μια ωρα περιπου. Αφησα το κεικ λιγο να κρυωσει στην φορμα του (κανα δεκαλεπτο περιπου), ισα-ισα να σταματησει η ζαχαρη να βραζει. Αναποδογυρισα , εκοψα, φωτογραφησα, εκανα καφε...μμμμμμμμ.

Sunday 28 October 2007

Πρωινες ατασταλιες

Το γλυκακι που φτιαχνω πιο συχνα απο ολα ειναι η κρεμα καραμελε. Ειναι ετσι συνδεμενη με κατι το θρεπτικο και το υγηεινο στο μυαλο μου. Ειναι και ευκολο-ντροπιαστικά ευκολο. Για την ακριβεια η 'αυθεντικη' συνταγη ειναι ευκολοτερη, βρισκω, απο το πακετακι. Αλλα και το πακετακι εχει την χαρη του. Να μοιρασεις την σκουρη καραμελα σε 4 μπλωλακια-να ζεστανεις το γαλα χωρις να το καψεις...και σε μιση ωρα να κουταλιαζεις την χλιαρη κρεμα!



Για την αυθεντικη φλαν η πιο μεγαλη συζητηση γινεται για τον τυπο του γαλακτος. Μερικες, μια συγκεκριμενη κεντροαμερικανα μου ερχεται στου νου, πιστευουν πως η φλαν πρεπει να γινεται με εβαπορε. Για την ακριβεια με αδιαλυτο εβαπορε! Προσωπικα πιστευω πως το αποστειρωμενο γαλα (αυτο που ειναι στο ραφι σε πλαστικο μπουκαλι) φτιαχνει την καλυτερη κρεμα γιατι εχει ηδη ζεσταθει σε υψηλη θερμοκρασια και τα ζακχαρα εχουν καραμελωσει. Περι ορεξεως βεβαια...

Καραμελα

12 κουταλιες σουπας ζαχαρη

1 κουταλια σουπας λεμονι

Κρεμα

6 αυγα

1 λιτρο γαλα (αποστειρωμενο)
1 φλιτζανι ζαχαρη

2 φακελακια βανιλια

Για να φτιαξω την καραμελα μετρησα την ζαχαρη σε ενα κατσαρολακι (γαλατιερα) και προσθεσα και το λεμονι. Εβαλα στην φωτια και αντισταθηκα στον πειρασμο να το ανακατεψω. Δεν αντεξα για πολυ ομως, μολις η ζαχαρη αρχισε να λιωνει αρχισα να 'παιζω' με τη καραμελα που ολο σκουραινε. Εβαλα περιπου μια γεματη κουταλια καραμελα (ισως και λιγο παραπανω) σε καθε φορμακι.

Για να φτιαξω την κρεμα, ζεστανα λιγο το γαλα ενω συγχρωνως χτυπησα την ζαχαρη με τα αυγα και τις βανιλιες σε ενα μπωλ. Δεν χρειαζονται κανενα σοβαρο χτυπημα, ετσι για να ενσωματωθουν μονο. Ουτε το γαλα χρειαζεται να καψει-λιγο να ζεσταθει μονο. Ανακατεψα τα δυο μιγματα με την απαραιτητη προσοχη (η προσοχη και το ρισκο ειναι ευθεως αναλογα με την θερμοκρασια του γαλακτος!).

Γεμισα τα φορμακια και τα αραδιασα σε ενα βαθουλο ταψι για μουσακα. Προσθεσα στο ταψι βραστο νερο απο τον βραστηρα και το εβαλα χαμηλα σε προθερμασμενο φουρνο στους 160ο C για μια ωρα.

Νομιζω πως η κρεμα βελτιωνεται με μια μερα, ή και δυο, στο ψυγειο. Για την φωτογραφηση την αναποδογυρισα. Το καλυτερο της ομως ειναι παγωμενη, με μια γερη δοση ουισκυ η μπραντυ απο πανω, κατευθειαν απο το φορμακι.

Sunday 21 October 2007

Σαφαρι

Τα παιχνιδια δεν σταματαν στον Oetker. Επιτρεπονται και στην κουζινα και ενιοτε τα αποτελεσματα δεν ειναι καθολου ευκαταφρονητα. Διέβην, λοιπον, τον Ρουβικώνα (ετσι κλινεται?) και προσπαθησα να φτιαξω ενα κεικ ριγέ.



Η συνταγη της ζυμης ειναι ½ δοση κεικ γιαουρτι, το οποιο χωρισα ξανα στα δυο και στο ενα μισο προσθεσα 2 γεματες κουταλιες της σουπας κακαο και ενα σπλας γαλα.

Λαδωσα το ταψακι μου και αρχισα να βαζω διαδοχικα μια κουταλια ασπρο μιγμα και απο πανω μια κουταλια καφετι μιγμα. Το αποτελεσμα ηταν ομοκετροι κυκλοι απο διαφορετικα χρωματα ζυμης. Ειναι λιγο μπελαλιδικο αλλα νομιζω αξιζει τον κοπο.

Wednesday 17 October 2007

Νικησαμε!

Πριν απο 6 μηνες περιπου, και ενω εψαχνα για συνταγουλες καλοκαιρινες, ανακαλυψα ενα πολυ χαριτωμενο παιχνιδακι

H φωτογραφος του μλογκ αρχικα το σνομπαρισε και το βρηκε παιδαριωδες. Οταν αρχισε να το παιζει ομως, παθιαστηκε κανονικα και την προηγουμενη εβδομαδα ΚΕΡΔΙΣΕ!


Σιγουρα τα δωρακια του Dr Oetker δεν ειναι και τιποτα σπουδαιο, η δοξα ομως ειναι τεραστια και η χαρα μας δεν περιγραφετε (ξερω ναι, we should get a life)

Sunday 14 October 2007

Μνημοσυνο

Τις προαλλες, εκανα ενα μικρο μνημοσυνο. Δεν ειμασταν πολλες, η φυλλοβεργα, το αλευρι και εγω. Διαφορες κατσαρολες παρακολουθουσαν απο μακρυα και η μπλε λεκανιτσα εκτελουσε χρεη διαδικαστικα. Εφτιαχνα κολοκυθοπιτα και θυμομουν την γιαγια μου. Πως μου μιλουσε για την Πατριδα, πως μου ζωγραφιζε, πως επλεκε μπιμπιλες, πως εφτιαχνε κολοκυθοπιτα. Μεχρι προχθες, δεν ειχα φτιαξει ποτε πιτα, δεν ειχα καν ανοιξει φυλλο. Θυμομουν μονο να παρακολουθω τη γιαγια να κανει μαγκιες με την βεργα, να την τυλιγει και να την πεταει, ετσι χωρις νοημα, σαν χορος. Και το φυλλο της να ανοιγει και να ανοιγει. Λεπτο. Ολοστρογγυλο. Τοτε, μου φαινοταν τοσο ευκολο, σιγουρα μπορουσα και εγω; γιατι δεν αφηναν να παιξω και εγω με την φυλλοβεργα? Σιγα σιγα οι πιτες και το ανοιγμα του φυλλου καλυφθηκαν με ενα πεπλο μυστηριου. (Το οτι, μεχρι πριν απο 5-6 χρονια, ουτε καν η μαμα μου τολμουσε να φτιαξει πιτες δεν βοηθουσε την αυτοπεποιθηση). Μεχρι προχθες!


Εφτιαξα λοιπον ενα μαλακο ζυμαρι απο ασπρο αλευρι, νερο και λιγο αλατι. Το αφησα να ξεκουραστει και ετοιμασα την γεμιση. Τετοια ηταν η πιστη μου οτι η πιτα θα πετυχει που θυσιασα και την προτελευταια κολοκυθα της αυλης. Μια κολοκυθουλα μεγαλωμενη απο σπορο, κανακευμενη πρωτα στο καλοριφερ και μετα στην αυλη. Ποτισμενη αγαπη και ολοκληρα γεματα ποτιστηρια (το περσινο καλοκαιρι ηταν πολυ ξηρο). Την ετριψα στον ρεντε και προσθεσα ενα φλυτζανι σταφιδες, κανελα και 5 κουταλιες ζαχαρη. Την αφησα στην ακρη να βγαλει τα μυρωδιαστα ζουμια της και επεστρεψα στο ζυμαρι. Το χωρισα σε πεντε μπαλακια, τα πασπαλισα με αλευρι και, ετσι θυμομουν ετσι εκανα, τα σκεπασα με μια πετσετα. Για να ανοιξω το φυλλο απλωσα λιγο το μπαλακι με την φυλλοβεργα μεχρι να ανοιξει. Αρχισα μετα να το τυλιγω στην βεργα και, μαιμουδιζοντας τις κινησεις τις γιαγιας, να ανοιγω το φυλλο. Ο χορος εχει τελικα λογικη! Το πεταγμα και το στριψιμο και η γωνια του τυλιγματος. Το φυλλο ανοιγε! Σε καποια στιγμη η ζυμη αρχισε να κολλαει στο τραπεζι και στην βεργα, δεν μπορουσα να θυμηθω αν κολλουσε παντα και τι εκανε η γιαγια σε αυτη την περιπτωση. Τελος παντων δεν γινοταν αλλιως και πασπαλισα λιγο αλευρακι. Μολις ειδα το αλευρι να πεφτει σε νιφαδες πανω στο μισοανοιγμενο φυλλο εφαγα φλασια! Αυτο ακριβω εκανε και η γιαγια!

Το φυλλο δεν ανοιξε σαν της γιαγιας, ισως να εφταιγε το αλευρι, μαλλον εφταιγε η απειρια μου. Το λαδωσα, το γεμισα κολοκυθα και το σουρωσα στο ταψι.

H πιτα, αν και δεν ηταν βεβαια το ιδιο καλη με της γιαγιας, ειχε ολες τις γνωριμες γευσεις και χαρακτηριστικα. Τα Θρακιωτικα γονιδια μου δεν θα με προδοσουν; τις πιτες ‘τις εχω’!

Monday 8 October 2007

ξενερωμα

Τα πιο αγαπημενα μου αγοραστα μπισκοτακια τα λενε Sultana ειναι καπως πιο χαμηλα σε λιπαρα και γεμιστα με σταφιδες. Προσπαθησα λοιπον να τα φτιαξω. Οχι βεβαια για να μην χρειαστει να τα ξανα-αγορασω (καλα ισως και γι'αυτο) αλλα πιο πολυ γιατι μου αρεσαν σαν ιδεα.

Εφτιαξα λοιπον μια ζυμη (σαν παστα φλορας) με βιταμ, αλευρι, λιγη ζαχαρη και πορτοκαλαδα και την γεμισα με σταφιδες. Εκοψα και εψησα.

Τελεια αποτυχια. Χαλια χαλια χαλια!




Η φωτογραφια βγηκε, παρ'ολο καλη. Τρανη αποδειξη οτι, πολυ συχνα, τα φαινομενα απατουν!!

Saturday 6 October 2007

Χουχουλια γιαγιας Αννας

Η γιαγια η Αννα εφτιαχνε αυτα τα ψωμακια συνηθως το χειμωνα. Δεν την ειδα ποτε να τα φτιαχνει αλλα συχνα τα εβρισκα στην κουζινα της, σκεπασμενα με μια πετσετα, ετοιμα για ‘κλεψιμο’.

Τα χουχουλια της γιαγιας ηταν μαλλον απλα στην εφαρμογη, φτιαγμενα με ζυμη ψωμιου, σταφιδες, ζαχαρη και κανελα. Προσπαθησα να τα στολισω λιγο παραπανω και να κανω την ζυμη πιο πλουσια. Επισης, τα εφτιαξα το βραδυ και τα εβαλα στο ψυγειο. Φουσκωσαν ομορφα ολη νυχτα και το πρωι τα εβαλα στο φουρνο. Το αποτελεσμα ηταν ζεστα, γλυκα ψωμακια, την στιγμη που τα θελεις.

5 φλυτζανια αλευρι, πανω-κατω (εξαρταται απο το αλευρι)

1 φακελακι ξερη μαγια

1/3 πακετου βιταμ

1 φλυτζανι γαλα

3 αυγα

½ φλυτζανι ζαχαρη

Πρεζα αλατι

Γεμιση

½ φλυτζανι ζαχαρη

½ χουφτιτσα σταφιδες

½ πακετο βιταμ

3 κουταλιες σουπας αλευρι

1 γεματο κουταλακι κανελα

Περιπου οπως φτιαχνουμε τσουρεκια, ζεστανα το γαλα, το βιταμ, την ζαχαρη και το αλατι μεχρι να μισολιωσει το βιταμ και να ζεσταθει το γαλα, χωρις να καψει. Ανακατεψα περιπου το μισο αλευρι (γιατι δεν ημουν σιγουρη ποσο θα ‘παρει’) με την μαγια και εριξα το μειγμα του γαλακτος. Προσθεσα και τα αυγα και ανακατεψα καλα με το συρμα. Αρχισα να ριχνω και το υπολοιπο αλευρι και ζυμωσα καλα καλα (οπως για ψωμι). Αφησα την ζυμη μου να φουσκωσει. Για την γεμιση ανακατεψα την ζαχαρη με το αλευρι και την κανελα και 'εκοψα' μεσα το βιταμ .

Οταν η ζυμη φουσκωσε, την χτυπησα να κατεβει και την απλωσα σε χοντρο φυλλο (ποσες φορες θα γραψω αυτη τη φαση το μπλογ?). Απλωσα την ζυμη, την γεμισα, την τυλιξα, εκοψα σε χουχουλια και τα εβαλα σε λαδωμενο ταψι. Τα σκεπασα με μεμβρανη και τα εβαλα στο ψυγειο.

Το αλλο πρωι, τα εψησα σε ζεστο φουρνο (λιγο λιγοτερ απο 200ο C) για μιση ωρα. Ηταν τελεια.



Wednesday 3 October 2007

ρετροκουβεντες

Οταν ημουν παιδι, στους μπουφεδες των παρτυ μεσουρανουσε η κυρια Βεφα. Μολις ειχαν κυκλοφορησει τα βιβλια της ‘προσκληση σε παιδικο παρτι’, ‘προσκληση σε τσαι’ κτλ και οι μαμαδες μας ειχαν ξετρελαθει μαζι τους. Μεχρι τοτε ειχαν μονο η μια την αλλη και τον Τσελεμεντε, ο οποιος με την καθαρευουσα του και της συνταγες για Αθηναικη συναγριδα δεν ηταν και οτι παιδικοτερο.


Κασερακι και ανανας σε ξυλακια για σουβλακια, γεμιστα αυγα και φυσικα σαντουιτσακια φατσουλες πηγαιναν χερι-χερι με τα 'παπακια' και το 'σκα σκα'.
Ομως τα πιο εντυπωσιακα ηταν το αλμυρο κεικ με σαλαμι και το αλλο με τα λουκανικακια μεσα!!! Αλμυρο κεικ; Που ξανακουστηκε! Και τοσο μα τοσο νοστιμο.

Συνταγες στο βιβλιο της κυριας Βεφας, ‘Προσκληση σε τσαι’
και φωτογραφιες απο τις εκτελεσεις μου εδω.




Monday 1 October 2007

Ετσι για να βρισκεται

Τα κουλουρακια-μπισκοτακια αυτα τα εφτιαχνε ανεκαθεν η θεια μου η Παρθενα. Βεβαια η θεια τα εφτιαχνε με κεφαλοτυρι και τα εκοβε με κουτ πατ αλλα και η δικη μου εκδοχη ειναι ανταξια πιστευω.


500γρ αλευρι (ισως και λιγο παραπανω μεχρι να γινει η ζυμη σφιχτη)

2 κουταλακια baking powder

1 φλυτζανι (πανω-κατω) γκουντα η οποιοδηποτε κιτρινο τυρι.

1 φλυτζανι ανακατο ηλιελαιο με βιταμ

½ φλυτζανι παγωμενο νερο.

Μαυροπιπερο χοντροτριμμενο


Ανακατεψα το αλευρι με το baking powder και χοντροτριμμενο πιπερακι. Εριξα το ηλιελαιο και το βιταμ οπως επισης και το τριμενο τυρι. Εχυσα το νερο παγωμενο και ζυμωσα να μαζευτει η ζυμη. Εβαλα την ζυμη στο ψυγειο να ξεκουραστει (φουσκωνει η γλουτενη και το ζυμαρι γινεται πιο ελαστικο).

Αυτη τη φορα επλασα τη ζυμη μπαστουνακια και τα τυλιξα στο σουσαμι. Με την ιδια ζυμη φτιαχνω τυρενια αστερακια και αλλα σχεδιακια.

Εψησα τα κουλουρακια σε μετριο φουρνο, με αερα, μεχρι να ψηθουν καλα και να ροδισουν, 15 λεπτα περιπου. Αν ψηθουν σωστα και στεγνωσουν, διατηρουνται πολυ καιρο σε καλα κλεισμενο βαζο