Καπως ετσι...αλλα οχι ακριβως

Πριν απο μια βδομαδα περιπου γυρισα απο διακοπες. Για χρονια ολοκληρα ακουγα για το Κουρακαο, ε και τελικα πηγα. Κολυμπησα, λιαστηκα, επισκευτηκα μουσεια, αλλα και γνωρισα πολλα υπεροχα ‘Παιδια του Κουρακαο’ (ετσι λεγονται οι Κουρακαινοι στην Παπιαμεντου-την γλωσσα τους). Φαινονται χαλαρος λαος, φιλοξενος και πολυ περηφανος.
Οι μαγειρισες με τις λιχουδιες τους βεβαια δεν λειπουν απο κανενα σπιτι. Τα κερασματα του Κουρακαο ειναι το ονειρο καθε γλυκατζη! Δοκιμασα διαφορα ‘τρελα’: τουρτα με κασιους, γλυκακια με ζαχαρουχο γαλα, με φυστικια, μεζεδακια καυτερα φτιαγμενα απο φασολια. Οπου εβρισκα νοστιμιες, ζητουσα και την συνταγη: οχι θα ντραπω, ασε που ολοι το χαιροντουσαν και μου εδιναν τις συνταγες τους με μεγαλη χαρα!

Τωρα που επεστρεψα μου λειπουν η θαλασσα, ο ηλιος, οι ανθρωποι, αλλα μου εμειναν οι συνταγες. Τις δοκομαζω μια-μια. Οσες πετυχαινουν θα μπαινουν και στο δικο μου virtual τετραδιο

Ενα απο τα αγαπημενα μου γλυκακια αυτων των διακοπων ειναι η Τενταλαρια. Ενα γλυκακι με φυστικια που θα μπορουσε να σερβιριστει στη θεση μιας κλασσικης τρουφας σοκολατας.
Υλικα
750γρ φυστικια αναλατα-ψημενα
500γρ ζαχαρη
Λιγο γαλα ζαχαρουχο (περιπου ¼ φλυτζανιου)
2 φλυτζανια νερο
1 κουταλια εσενς αμυγδαλου

Εβαλα την ζαχαρη με τα δυο φλυτζανια νερο σε μεγαλουτσικη κατσαρολα να βρασει καλα. Μου ειπαν πως πρεπει να το βρασω μεχρι να γινει μαστιχωτο, κατι σαν μαλακια καραμελα οταν κρυωσει. Αλλα βιβλια (η Ντελια Σμιθ μου ερχεται στο μυαλο) το ονομαζουν ‘σταδιο-μαλακο μπαλακι οταν μια στγονα πεσει σε παγωμενο νερο’. Προσωπικα δεν τα καταφερνω και τοσο καλα με το ματι και προτιμω να χρησιμοποιω το θερμομετρο.Οταν φτασει το σιροπι στους 100 βαθμους κελσιου το κατεβασα απο την φωτια και εριξα τα φυστικια ψιλοτριμενα στο μουλτι. Εβαλα παλι την κατσαρολα στην φωτια και εβρασα ανακατευοντας συνεχως μεχρι να πηξει το μιγμα. Σε αυτη την φαση μου θυμησε λιγο σιμιγδαλενιο χαλβα. Εβρασα λοιπον το μιγμα μεχρι που επηξε αρκετα και μπορουσα να δω τον πατο της κατσαρολας καθως ανακατευα(αν ηταν χαλβας θα ηταν ετοιμος). Κατεβασα απο την φωτια, εριξα το ζαχαρουχο για να ΄χαλαρωσει το μιγμα’ και ανακατεψα ακομη λιγο για να κρυωσει, τωρα σε αυτη την φαση μπαινει κανονικα το εσενς αμυγδαλου και εγω αυτη τη φορα το εβαλα. Την επομενη φορα ομως δεν θα το προτιμησω. Πιστευω πως το φυστικια εχουν πολυ ωραια γευση απο μονα τους και η γευση αμυγδαλου μπερδευει τα πραγματα . Οταν χλιαρινε λιγακι (ηταν ακομη πολυ ζεστο) αρχισα να βαζω κουταλιες απο ο μιγμα πανω σε λαδοκολα. Αφησα να κρυωσουν και να στεραιοποιηθουν και αυτο ηταν-ετοιμα!

Ειναι πρωτοτυπο γλυκισμα. Τα φυστικια δεν τα εχω συνηθησει γλυκα αλλα ηταν νοστιμα και φανταζομαι πως θα του ταιριαζει πολυ και η σοκολατα.