Μια καποια πρσωρινη λυση στο ιντερνετικο μου βρεθηκε και ειπα να καταχωρησω αυτη την μαρμελαδα/εξομολογηση.
Πειραματιστηκα με ζαχαρη για μαρμελαδες. Αυτη με την πηκτινη (Ε400) και το κιτρικο οξυ (Ε330). Επαιζα εκ του ασφαλους, το παραδεχομαι: με βατομουρα της αυλης (δωρο απο το μουσκεμενο καλοκαιρι) και σε μικρες ποσοτητες. Τα βατομουρα δεν περιεχουν αρκετη πηκτινη απο μονα τους και η μαρμελαδοζαχαρη εχει φυσικη πηκτινη (δεν υπαρχει συνθετικη στο εμποριο), τελοσπαντων ηθελα να το δοκιμασω. Το μονο ισως ‘σκοτεινο’ συστατικο να ηταν το κιτρικο οξυ. Συνηθως φτιαχνεται με την βοηθεια γεννετικα μεταλαγμενων οργανισμων, αν και ποτε δεν μπορεις να ξερεις.
Εβρασα την μαρμελαδα για 10 λεπτα το πολυ. Εδεσε ομορφα χωρις να παραβρασει και κρατησε το χρωμα της υπεροχα. Η γευση ειναι οπως την περιμενα, δεν μπορω να πω οτι εγινε πιο ‘φρεσκια’ η κατι τετοιο. Περισυ, στην μαρμελαδα πορτοκαλι, ειχα προσθεσει ενα πολτοποιημενο μηλο για εξτρα πηκτινη αλλα δεν ειχε μεγαλη διαφορα. Αυτη τη φορα εκανα πραγματικο ‘σκονακι’.
Υλικα
800γρ βατομουρα
800γρ ζαχαρη με πηκτινη (για μαρμελαδες)
1 κουταλια σουπας χυμο λεμονιου
Ανακατεψα τα βατομουρα με την ζαχαρη και τα αφησα μια νυχτα στο ψυγειο να βγαλουν τα υγρα τους. Ηταν πεισματαρικα και δεν εβγαλαν κανενα υγρο. Τα πατησα λοιπον με το εργαλειο του πουρε για να παραδοθουν. Οταν εβαλα την κατσαρολα στη φωτια και αρχισε να λιωνει η ζαχαρη τα βατομουρα μας χαρισαν επιτελους το μαβη ζουμι τους και αρχισε το παρτυ. Ακολουθησα τις οδηγιες του πακετου και εβρασα την μαρμελαδα ζωηρα για 5 λεπτα. Προσθεσα το λεμονι και κενωσα οσο ηταν ακομη καυτη.
Ακομη δεν ξερω αν μου αρεσε τελικα ή αν θα το ξανακανω. Θα ηθελα παντως να ηξερα γιατι δεν μπορω να σταματησω να απολογουμε?
8 comments:
Ε και γιατί απολογείσαι καλέ;
Γιατι, τιθεται το ερωτημα (το εθεσα στον εαυτο μου) 'Γιατι φτιαχνεις σπιτικη μαρμελαδα, με βιολογικα φρουτα της αυλης σου χρησιμοποιωντας τα ιδια τεχνικα βοηθηματα με τις βιομηχανικες μαρμελαδες'?? Νοιωθω πως η απαντηση ισως να ειναι θεμα ηθικης.
Μια φορούλα δεν πειράζει μωρέ...ε;
Την επόμενη υγειινή...
Καλώς μας γύρισες Μελένια - γέμισε η οθόνη μου σάλια ... για την μαρμελάδα βεβαίως βεβαίως!
Eίδες που σου έλεγα ότι θα βρεις τρόπο να ανεβάσεις συνταγή; χαχα!!!!
Και εγώ θα απέφευγα την πηκτίνη στη ζάχαρη και ας σκούραινε το γλυκό.
Πάντως είναι από τις αγαπημένες μαρμελάδες μου.
Μήπως να δοκίμαζες μήλο αντί για πηκτίνη;
Παιδιά δεν ήξερα ότι υπάρχει φρούτο που δεν πήζει για να γίνει μαρμελάδα...δεν εξαρτάται από τη ζάχαρη και το χρόνο βρασίματος;
Juanita, σχεδον παντα κανω το 'κολπακι' με το μηλο, αν μου βρισκεται και κυδωνι! Ολα τα φρουτα εχουν πηκτινη, ειναι βασικο συστατικο των κυτταρων τους. Απλα μερικα εχουν λιγοτερη απο αλλα, ειμαι και εγω λιγο φοβιτσιαρα (μην και δεν μου δεσει)...
Post a Comment