Ηταν να μην μπει ο Μαης!

Πριν απο καναδυο σαββατοκυριακα διακοσμησα μπισκοτακι και κεκακια με χρωματιστο γλασο. Δεν εχει συνταγη ειναι κεκακια και μπισκοτα που εχω ξανακανει και συνεχως επανεκδίδω.

Απο οτι εχω καταλαβει, υπαρχουν δυο 'στρατοπεδα' στην ερασιτεχνικη ζαχαροπλαστικη: η διακόσμηση και η δημιουργία νεων συνταγων κτλ. Δεν ξέρω τι προτιμω, μαλλον το δευτερο, καθως μου αρεσουν οι καινουργιες γευσεις και λατρευω τα γλυκα. Η διακοσμηση ειναι πιο ευφανταστη και σιγουρος τροπος για να ψαρεψει κανεις κομπλιμεντα.
Το θεμα, βεβαια, παραμενει Ανοιξιάτικο!

Μας επιασε η Ανοιξη

Βγήκαν επιτελους οι καλές φράουλες και αγορασα δυο κατακοκκινα κεσεδάκια απο την γειτονια. Δροσερες και αρκετα ευγευστες φάγαμε το ένα κεσεδακια ορθιες στον νεροχυτη. Το δευτερο το διπλωσα με κρεμα και το τυλιξα σε αφρατο παντεσπανι. Πανευκολο, δροσερο και ακρως αισθησιακο.

Παντεσπανι (του μαστορα)
3 ασπραδια
35 γρ ζαχαρη
6 κροκοι
50γρ ζαχαρη
55 γρ αλευρι κοσκινισμένο

Γέμιση
500μλ κρεμα
1/2 φλυτζανι αχνη
500γρ φράουλες πλυμμένες και κομμενες.

Χτυπησα τα ασπραδια με 35γρ ζαχαρη σε σφιχτη μαρεγκα. Χτυπησα τους κροκους με την αλλη ζαχαρη μεχρι να ασπρισουν. Ανακατεψα τα δυο προσεκτικα και προσθεσα και το αλευρι. Απλωσα σε λαδοκολα στην λαμαρινα του φουρνου και εψησα για 15-18 λεπτα στους 180 βαθμους. Αναποδογυρισα το παντεσπανι, ξεκολησα την λαδοκολα και το αφησα να κρυωσει.
Χτυπησα την κρεμα σε σαντιγυ και προσθεσα την αχνη. Απλωσα στο κρυο παντεσπανι και εβαλα και τις φραουλες, το διπλωσα σε κορμο. Πασαλειψα τον κορμο με την υπολοιπη κρεμα και στολισα με τις περισσευουμενες φραουλες.

Λένε πως ο Μαιος ειναι μαγος και πως αν ερωτευτεις θα πλανευτεις. Φετος λεω να αψηφησω τον κινδυνο.....

Πηγα στο Παρίσι και εφερα.....2

Φορμα για μαντλενς. Ωραια τα μαντλενς , αν και με ταλαιπωρησαν λιγακι. Ακολουθησα την συνταγη του αγαπημενου μας Ζαχαροπλαστη οπως την ειδα στην σελιδα του Μεγκα. Επιτελους πηρε στροφη αυτο το καναλι και ανασκευασε την σελιδα του. Το Σκαι βεβαια παραμενει το αγαπημενο ελληνικο καναλι της διασπορας.

Και μια πληροφορια: η πιο δυνατη ελληνικη κοινοτητα βρίσκεται στο διαδικτυο. Οχι δεν μαζευομαστε να χορεψουμε στρογγυλους χορους σε σκονισμένες αιθουσες στο Ντυσελντορφ. Η επαφη βασιζεται σε πιο συγχρονα πολιτισμικα στοιχεια: ανταλλασουμε συνταγες σε μπλογκ, τσαταρουμε στα Ελληνικα, και ενοιοτε σε φραγκολεβαντινικα, αλλα πιο πολυ απ’ολα ανεβοκατεβαζουμε ελληνικη τηλεοραση στο ιντερνετ. Τρομερα παιδια που μένουν πιστα σε ολοκληρες τηλεοπτικη σεζον και ανεβαζουν με αισθηση καθηκοντος το ενα επισοδειο μετα το αλλο.

Κατι για μαντλενς λεγαμε...

240 γρ. αλεύρι που φουσκωνει μονο του

200 γρ. ζάχαρη κρυσταλλική

ξύσμα από ένα λεμόνι

4 αυγά

200 γρ. βούτυρο λιωμμένο

βούτυρο για τις φόρμες

Χτυπησα την ζαχαρη με τα αυγα μεχρι να φουσκωσουν καλα. Προσθεσα και το ξυσμα. Προσθεσα το αλευρι και ανακατεψα απαλα. Εριξα και το λιωμενο (αλλα οχι καυτο) βουτυρο. Και τωρα αρχιζουν τα ενδιαφεροντα...μια δοση την αφησα στο ψυγειο για 2 ωρες και μετα την φουρνισ: αποτελεσμα ικανοποιητικο. Μια δευτερη δοση την αφησα στο ψυγειο για 24 ωρες: αποτελεσμα για κλαματα (τα φαγαμε βεβαια). Μια τριτη δοση την αφησα στο ψυγειο για περιπου 8 ωρες: αποτελεσμα ικανοποιητικο. Μια τεταρτη δοση την εψησα κατευθεια: αποτελεσμα λιγο πλακουτσωτο.

Φαγαμε πολλα μαντλενς και οι συναδερφοι μου ακομη πιο πολλα. Ειλικρινα δεν ξερω ποιος ειναι ο καλυτερος χρονος αναμονης. Σιγουρα καποιος χρονος χρειαζεται...οποια το βρει ας με πει και μενα, ναι?

Scientific affairs

Πριν απο κανενα χρονο γνωρισα στη δουλεια μου εναν σεφ, τον Μαρκ, που εγραφε βιομηχανικες συνταγες για κεικ και γλυκα. Εφτιαχνε τις συνταγες στο εγραστηριο του (που εμοιαζε πολυ με βιοτεχνικη κουζινα) και οταν η συνταγη ηταν ετοιμη, την εγραφε σαν προδιαγραφη για εφαρμογη απο μεγαλες βιομηχανιες. Οι βιομηχανιες μετά εφτιαχναν τα γλυκά ακριβως οπως τα ειχε φτιαξει ο σεφ και συμφωνα με τις προδιαγραφες του. Ο Μαρκ λοιπον μου εξηγησε οτι το μιγμα του κεικ ειναι ενα πεδιο μαχης οπου το αλευρι, η ζαχαρη και το κακαο μαχονται για προσβαση στα υγρα υλικα της συνταγης και κατ’επεκταση στο νερό που αυτα περιεχουν. Το αποτελεσμα είναι πως όταν φτιαχνει κανεις κεκακια με κακαο, το κακαο δεν προλαβαινει να ενυδατωθει αρκετα και παραμένει στεγνο και ‘σαν σκόνη’ . Ενας εξυπνος τροπος για πιο υγρα και σοκολατενια κεκακια με κακαο ειναι να δωσει κανεις προτεραιοτητα προσβασης στα υγρα στο κακαο! Το εκανα διαλυωντας και ενυδατωνοντας το κακαο με το νερο της συνταγης και μετά προσθετωντας αυτη την σάλτσα στο μιγμα.

Υλικα

1 βιταμ

1 1/2 φλυτζανια ζαχαρη

3 φλυτζανια αλευρι

1 baking powder

1 βανιλια

4 αυγα

Για την σαλτσα σοκολατας

1 φλυτζανι νερο

1/2 φλυτζανι ζαχαρη

1/2 φλυτζανι κακαο

Ανακάτεψα το κακαο με 2 κουταλιες απο την ζαχαρη σε κατσαρολακι και προσθεσα και το νερο. Εβαλα το μιγμα σε μετρια φωτια, ανακατευοντας συνεχως. Το μιγμα επυξε και ειχε την υφη υγρης σοκολατας. Εβαλα την ‘σαλτσα’ στην ακρη για να κρυωσει καλα και εφτιαξα το κεικ οπως συνηθως. Χτυπησα την μαργαρινη με την ζαχαρη, προσθεσα τα αυγα και το αλευρι. Το μιγμα σε αυτη την φαση ειναι αρκετα σφτιχτο. Προσθεσα την χλιαρη σαλτσα και ανακατεψα καλα καλα. Εβαλα το μιγμα σε χαρτακια στο μαφινοταψι μου και εψησα σε μετριο φουρνο για 15-20 λεπτα. Σε μερικα κεκακια προσθεσα καρυδια ενω αλλα τα στολισα με ασπρη τρουφα πριν τα φουρνισω

Πηγα στο Παρισι και εφερα... 1

Πηγα για σαββατοκυριακο στο Παρισι. Η αληθεια είναι πως ειχα ξαναπαει αρκετες φορες για δουλεια, αλλα βεβαια αυτο δεν μετραει. Περασα υπεροχα! Επισκευτηκα τον Πυργο του Αιφελ, τις Βερσαλιες κτλ κτλ. Αγορασα, οπως ειναι σωστο, και τα απαραιτητα της ζαχαροπλαστικης μεταξυ των οποιων και φορμιτσες για κανελς (canneles). Τα γλυκακια αυτα τα ειχα ξαναφαει αγορασμενα απο τις αλυσιδες ζαχαροπλαστιων σε σταθμους και αεροδρομια αλλα δεν ειχα ιδεα πως φτιαχνονται. Οταν ειδα τις φορμιτσες στο σουπερμαρκετ δεν μπορεσα να αντισταθω (ως συνηθως). Απο εξω μοιαζουν με κεκακια αλλα δεν ειναι. Στην πραγματικοτητα ειναι κατι σαν παραφημενη κρεμα με τραγανη κρουστα. Την συνταγη που χρησιμοποιησα και παραθετω, την βρηκα στο ιντερνετ. Επισης ειδα βιντεο στο youtube για να παρω μια καλυτερη ιδεα τι να περιμενω. Καλα που ειδα τα βιντεο-θα ειχε γινει ο φουρνος μου χαλια.

Υλικα
1/2 λιτρο γαλα

2 αυγα

2 κροκους

100γρ αλευρι

250γρ ζαχαρη

50 γρ βουτυρο

1 βανιλια

Συμφωνα με την συνταγη ζεστανα το γαλα μαζι με το βουτυρο στον φουρνο μικροκυματων. Δεν το εβρασα, μονο το ζεστανα καλα μεχρι να λιωσει το βουτυρο. Ανακατεψα με το συρμα τα αυγα, τους κροκους, την βανιλια και την ζαχαρη. Τα χτυπησα καλα, ομως δεν νομιζω πως χρειαζεται. Προσθεσα το αλευρι και ανακατεψα ξανα. Προσθεσα και το ζεστο (οχι καυτο) γαλα λιγο λιγο. Αφησα το μιγμα στο ψυγειο (οπως ελεγε η συνταγη). Την επομενη μερα βουτυρωσα καλα τα φορμακια (σιλικονατα) και αναψα τον φουρνο στους 200 βαθμους. Γεμισα στα φορμακια στα 3/4 περιπου με το μιγμα το οποιο ειναι πολυ πολυ νερουλο! Εβαλα στο φουρνο και εψησα, για 60 λεπτα στους 200βαθμους. Ναι ξερω ακουγεται υπερβολικα ψημενο αλλα ετσι χρειαζεται. Το μιγμα 'βραζει' μεσα στα φορμακια και για να μην λερωθει ο φουρνος εβαλα τα φορμακια πανω σε ταψι. Αχ τι εξυπνη που ειμαι!

Δικαιολογιες

Εχασα τον φορτιστη της φωτογραφικης μηχανης (ενας απο τους λογους που χαθηκα για λιγο καιρο) και δεν μπορουσα να τον βρω πουθενα! Εχθες το πρωι κλαιγομουν στην μαμα μου για τον φορτιστη και μου προτινε να κανω φανουροπιτα! Πως το ειχα ξεχασει? Εφτιαξα λοιπον φανουροπιτα με την συνταγη που μου εδωσε η μαμα μου απο το τηλεφωνο. Εφτιαξα και η ιδια μια για σιγουρο αποτελεσμα.



Υλικα
3 φλυτζανια αλευρι
1 κουταλακι σοδα
1 baking powder
μια γερη πρεσα αναμικτα μπαχαρικα για κεικ (κανελογαρυφαλα και τετοια)
μια γερη πρεσα κανελα
μισο φλυτζανι καρυδια χοντροκομενα
1 φλυτζανι σταφιδες
2/3 φλυτζανι ελαιολαδο
1 φλυτζανι χυμο πορτοκαλι (απο κουτι)
1φλυτζανι ζαχαρη κρυσταλικη



Ανακατεψα τα στεραια υλικά, προσθεσα τον χυμο και μετα το λαδι. Στο τελος ανακατεψα και τα καρυδια μαζι με τις σταφιδες. Εψησα σε ταψι για 1 ωρα σε μετριο φουρνο. οπως ηταν αναμενομενο, μια ωριτσα μετα την φανουροπιτα βρηκαμε τον φορτιστη! Για την ακριβεια, αυτη που εφαγε την περισσοτερη φανουροπιτα ηταν και αυτη που τον βρηκε.

Ανακαλυψα τον τροχό (ξανά)

Αυτο το Σαββατοκύριακο, είχα παιδικές επισκέψεις και σκέφτηκα να φτιάξω κρέπες με τη σκέψη πως σίγουρα θα τους αρέσουν. Εφτιαξα λοιπόν μια τούρτα με κρέπες και σπανάκι. Το σπανάκι δεν τους άρεσε όμως και οι δυο μικρούλές έμειναν πιστές στα κεκάκια.

Η τούρτα πάνως μου αρεσε σαν ιδεα και την παραθέτω.

6 Κρέπες όχι πολύ λεπτές (250γρ αλευρι, 1 ποτήρι νερό, 2 αυγά, αλάτι)

500ρ σπανάκι κατεψυγμένο.

1 ματσακι ανιθο

200γρ φέτα

6 αυγα

Για τις κρέπες, ανακάτεψα ολα τα υλικά μαζί με το συρμα μέχρι να γίνει ένας πυχτούλικος χυλος. Εψησα στο τηγανι και τις αφησα να κρυώσουν. Αφησα το σπανακι να ξεπγωσει στο σουρωτηρι για να σταγγιξουν τα υγρα του Ανακατεψα ολα τα υλικα της γεμισης. Εβαλα σε ενα στρογγυλο ταψακι μια κρεπα, γεμιση, κρεπα, γεμιση και τελειωσα με κρεπα. Εψησα για 30-40 λεπτα μέχρι να στεροποιηθει το αυγο.

Απλά πράγματα

Φλάπτζακς! Στην Αγγλία τα βρίσκεις παντού. Κάθε καφέ έχει την δική του έκδοση, όλα τα μαγαζάκια και περίπερα τα πουλούν στις άπειρες συσκευασμένες εκδοχές τους. Όμως τα καλύτερα φτιάχνονται στο σπίτι και τρώγονται φρέσκα! Ειναι γελοία έυκολη συνταγή, έχει αρκετές φυτικές ίνες και είναι και νηστίσιμη.
350γρ βιτάμ
220 γρ ζάχαρη
2 κουταλιές μέλι
350γρ βρώμη (κουάκερ)

λιώνουμε το βιτάμ με την ζάχαρη και το μέλι σε κατσαρολάκι. Προσθέρουμε την βρώμη. Απλώνουμε σε βουτυρωμένο ταψί (ένα μέτριο πυρέξ) το μίγμα και το ψήνουμε στους 150 βαθμούς για 30-40 λεπτα. Κόβουμε την 'πίτα' σε τετράγωνα κομμάτια όσο είναι ακόμη ζεστή.
Στο μίγμα μπορουμε να προσθέσουμε σταφίδες, ξηρούς καρπούς, κοματάκια σοκολάτας η να απλώσουμε λιωμένη σοκολάτα απο πάνω. Είναι νόστιμο γλυκάκι το φτιάχνω συχνά.

Παλιά μου τέχνη κόσκινο

Πήγα σε σεμινάριο για την διακόσμηση τούρτας! Ωραία ήταν, πέρασα υπέροχα και έμαθα πως να φτιάχνω τούρτα με καλυψη μάρζιπαν. Πρέπει να παραδεχτώ πως ήταν πολύ πιο ευκολο και απλό απο ό,τι περίμενα.

Το σεμινάριο κράτησε 3 ώρες και όταν πήγαμε στον χώρο η κυρία που το παρουσίαζε είχε ήδη φτιάξει τα παντεσπάνια και την κρέμα βουτύρου (μου υποσχέθηκε τις συνταγές αλλα δεν τις έχει στείλει ακόμη). Εκοψα το παντεσπάνι το πασάλειψα με μαρμελάδα και κρέμα βουτύρου και το κάλυψα με ακόμη μια λεπτή στρώση κρέμα βουτύρου.

Και μετά αρχίσε το παιχνίδι. Ζυμωσα το κομάτι μάρζιπαν μέχρι να μαλώσει (περίπου 15 λεπτά) και το χρωμάτισα με χρώμα 'απαλό ροδάκινο'. Το άνοιξα σε φύλο (περίπου οπως για κουλουράκια αλλα πιό έυκολο) και κάλυψα την τούρτα. Θέλει λίγο προσοχή στην κάλυψη για να μην διπλώσει το μαρζιπαν αλλα είναι πανέυκολο. Εκοψα καρούλες, τις έβαλα στο μαρζιπαν (δεν χρειάστηκαν τίποτε για να κολησουν) και αυτό ήταν. Βάλαμε τις τούρτες σε κουτιά και τις πήραμε σπίτι. Την επόμενη μέρα πήρα την τούρτα στην δουλειά (πολυταξιδεμένη) και την φάγαμε. Κρίμα που ενθουσιάστηκαν τόσο οι συνάδερφοί μου. Ηταν η πιο απλή τούρτα που έχω φτιαξει ποτέ (ακομη και αν εφτιαχνα το παντεσπάνι μόνη μου!).

Θα ξαναπάω στο σεμινάριο όμως, θέλω να μάθω να φτιάχνω λουλουδάκια γλασου!