mocha ή moka τελικα

Τα μπισκοτακια , κατα την γνωμη μου, χωριζονται σε δυο βασικες κατηγοριες: τα νοστιμα και αυτα που γινονται ευκολα και φτιαχνουν ομορφα σχεδιακια! Κατα καιρους, προσπαθω να νοστιμισω την ευκολη ζυμη και νομιζω οτι αυτη η παραλλαγη μοκας ειναι νοστιμοτατη. Η ζυμη, δε, ειναι τοσο μα τοσο καλοβολη που θα μπορουσα να την φτιαχνω καθε μερα.

½ φλιτζανι βουτυρο
½ φλιτζανι καφετια ζαχαρη
2 κουταλακια γλυκου ψιλοκομενους κοκκους καφε
2 κουταλακια γλυκου κακαο
Πρεζα αλατι
1 κροκο αυγου
1 κουταλια σουπας λικερ καφε
1 ½ αλευρι
Σοκολατα για βουτιες.

Ανακατεψα με το μιξερ το βουτυρο με την ζαχαρη και προσθεσα το αυγο και το λικερ. Λιγο λιγο προσθεσα και το αλευρι ανακατευμενο με το κακαο, τον καφε και το αλατι. Ζυμωσα σε μπαλιτσα και την αφησα λιγο στο ψυγειο (για καλο και για κακο). Ανοιξα, εκοψα, εψησα και βουτηξα τα αστερακια μου σε λιωμενη σοκολατα.

Έγενα κι’εγω ζαφειρι

Τα ειδε στην τηλεοραση και ηθελε να τα φτιαξει. Δεν την σταματουσε τιποτα. Παιδευτηκε λιγακι (παντως απο ελλειψη εμπειριας ΔΕΝ ηταν) αλλα τα καταφερε. Μου φαινεται οτι ακολουθησε υπερβολικα πιστα την συνταγη. Στην εκτελεση παραθετω και τα δικα μου σχολια (δικο μου ειναι το μπλογκ ο,τι θελω κανω-αμ τι?). Παντως η φωτογραφια και η εφαρμογη ειναι ολοδικια της και αξιζει συχαρητηριόφιλα.

½ κιλο αλευρι
2 αυγα
200γρ ζαχαρη
200γρ βουτυρο
100 γρ μελασσα (προσωπικα θα χρησιμοποιουσα μελι για πιο δυνατο αρωμα)
1 κουταλακι τζιντζερ σκονη (οχι, οχι, οχι το φρεσκο τζιντζερ ειναι απαιχτο και πολυ φθηνο)
1 κουταλακι γαριφαλο
1 κουταλακι κανελα
2 κουταλακι baking
1 κουταλακι σοδα
λιγο αλατι
καναδυο σταγονες λεμονι (για το χατηρι της σοδας)

Χτυπησε την ζαχαρη με το βουτυρο. Προσθεσε το μισο αλευρι ανακατεμενο με το baking, την σοδα, το αλατι και τα μπαχαρικα. Προσθεσε την μελασσα και το λεμονι και τελειωσε με το υπολοιπο αλευρι. Η ζυμη, απ’ο,τι καταλαβα, βγηκε πολυ μαλακια και κολουσε. Την ανοιξε σε χοντρο φυλλο αναμεσα σε δυο λαδοκολες και εβαλε τα φυλα στο ψυγειο να σφιξουν. Μια αλλη εκδοχη θα ηταν (ναι ηρθε η ωρα της προσωπικης μου γνωμης) να εβαζε την ζυμη στο ψυγειο για καμια ωρα και να αχνιζε το τραπεζι καλα με αλευρι πριν ανοιξει το φυλο. Εκοψε με ευφανταστα κουπ πατ και εψησε σε μετριο φουρνο μεχρι να ροδισουν (10-15 λεπτα οχι παραπανω).

Η συνταγη ελεγε πως τα μπισκοτακια αυτα νοστιμιζουν με τον χρονο και χρειασοντα κανα-δυο βρομαδες για να ωριμασουν οι γευσεις. Καλα που εκανε διπλη δοση.

Σταθερες αξιες

Για την Χριστουγεννιατικη ‘γιορτη’ της ταξης των Ισπανικων εφτιαξα ενα πραγματικα Ολλανδεζικο κεικ. Στηβαρο και λιγακι ‘νωπο’. Το αστειο ηταν πως οι συμμαθητες μου ρωτουσαν αν ηταν ενα τυπικο Ελληνικο κεικ...τι να πει κανεις?

250γρ πακετο βουτυρο
250 γρ ζαχαρη
250γρ αλευρι που φουσκωνει μονο του
5 αυγα
100 βερυκοκα ξερα κομενα κομματακια
Ξυσμα πορτοκαλιου

Σιροπι:
½ ποτηρι ζαχαρη
½ ποτηρι χυμο πορτοκαλι
Ενα διπλο ουισκακι

Λιωμενη σοκολατα για γλασο.

Χτυπησα στο μιξερ το βουτυρο με την ζαχαρη και το ξυσμα ενος πορτοκαλιου. Εριξα τα αυγα και σιγα σιγα και το αλευρι. Ανακατεψα τα βερυκοκα με δυο κουταλιες απο το αλευρι και τα ανακατεψα στο μιγμα. Εβαλα το κεικ σε βουτυρομενη και αλευρομενη φορμα και εψησα στους 180 βαθμους για 1 ωρα. Καθως το κεικ ψηνοταν εφτιαξα το σιροπακι βραζοντας την ζαχαρη ελαφρα με το πορτοκαλι. Οταν ελιωσε η ζαχαρη και εδεσε λιγακι το σιροπι μου εριξα και το ουισκι.

Εβγαλα το κεικ απο την φορμα και το σιροπιασα Οταν κρυωσε το κεικ το γλασαρισα με την λιωμενη σοκολατα.

Χριστουγεννα 2007

Οταν ημουν μικρη τα Χριστουγεννα ερχοντουσαν μαγικα καθε χρονο. Με δωρα, γλυκα, γαλοπουλες, σχολικες γιορτες και καλαντα. Τωρα που μεγαλωσα δεν ερχονται πια μονα τους: πρεπει να τα φερω η ιδια. Και το κανω με πολυ μεγαλη χαρα!!!!

Αυτη ειναι η καλυτερη συνταγη για κουραμπιεδες-εχω δοκιμασει διαφορες, αλλα αυτη η συνταγουλα της γιαγιας μου (της συνονοματης) κανει τους τριφτοτερους, νοστιμοτερους κουραμπιεδες.

1 πακετο βούτυρο
1 φλιτζανάκια (του καφέ ) ζάχαρη
1 κρόκους αυγών
½ φακελάκι baking powder
αλεύρι όσο πάρει για σφιχτή ζύμη
πολλα πολλα αμυγδαλα με το φλουδι (οχι ασπρισμενα)

Ανακατευσα το βουτυρο με την ζαχαρη και τον κροκο και προσθεσα περιπου ενα φλυτζανι αλευρι ανακατευμενο με το baking powder. Μετα προσθεσα αρκετο αλευρι ετσι ωστε η ζυμη μου να γινει σφιχτη. Ανακατεψα και περιπου 2 φλιτζανια χοντροκομενα αμυγδαλα και εψησα στους 180 βαθμους γιαπεριπου 10-15 λεπτα να ροδισου.

Η μαμα μου παντα αχνιζε τους κουραμπιεδες με το που εβγαιναν απο τον φουρνο αλλα εμενα δε μου αρεση η πολυ αχνη και περιμενω να κρυωσουν και μερα τους αχνιζω πολυ απαλα.

Φετος εφτιαξα και μερικους σιροπιαστους. Δεν εβαλα τα αμυγδαλα μεσα αλλα ενα αμυγδαλο πανω στον καθε κουραμπιε. Οταν βγηκαν καυτοι απο τον φουρνο τους σιροπιασα ελαφρα με ενα σιροπακι φτιαγμενο με μισο φλιτζανι μελι, μισο φλιτζανι ζαχαρη και ενα φλιτζανι νερο. Ωραιοι εγιναν και ετσι..

Ολλανδια αγαπη μου

Σημερα ειναι του Αγιου Νικολαου. Εχθες ηταν παραμονη και ο Αγιος Νικολαος εφερε δωρα σοκολατες και γλυκα σε ολα τα ΚΑΛΑ παιδακια.
Για εμας τους υπολοιπους τα γεμιστα σπεκουλας ηταν μια καλη παρηγορια.


Ζυμη
250γρ αλευρι
½ φακελακι baking
πρεζα αλατι
2 κουταλιες σουπας μπαχαρικα για σπεκουλας
150γρ σκουρη ζαχαρη
1520γρ βιταμ
3 κουταλιες σουπας γαλα

Γεμιση
250 γρ αμυγδαλομαρζιπαν
1 ασπραδι αυγου

κροκος αυγου για αλειμμα

Ανακατεψα ολα τα υλικα για την ζυμη και εφτιαξα ενα βολικο ζυμαρακι που ανοιξα σε χοντρο φυλλο και εκοψα με ομορφα κουπα πατ καρδουλες-ναι παλι! Ενωσα δυο-δυο καρδουλες με λιγο μαρζιπαν ανακατευμενο με το ασπραδι (για να μην παραειναι σφιχτο). Ενωσα τις καρδουλες και τις κολησα καλα για να μην αδειασουν. Οσο ασχημες και να ειναι ωμες, με το ψησιμο το ζημαρι λυωνει και οι ραφες δεν φαινονται πια. Αλειψα τα σπεκουλας με λιγο κροκο ανακατεμενο με νερο και εψησα σε μετριο φουρνο (180 βαθμους) για 15-20 λεπτα. Δεν ροδιζουν ιδιαιτερα γιατι ειναι αρκετα σκουρα ακομη και ωμα.

Τα σπεκουλας ειναι πολυ δημοφιλη στην Ολλανδια και το μπαχαρικο για κεικ και σπεκουλας το πουλανε στα σουπερ μαρκετ. Και εγω απο εκει το αγορασα. Ακομη και στην Γερμανια το πουλουν και εκει το λενε μπαχαρικο για Λεμπκουχεν. Δεν ειμαι σιγουρι οτι μπορει να το βρει κανεις και στην Ελλαδα-πολυ πιθανον. Παντως μπορει κανεις να το φτιαξει με τις παρακατω αναλογιες
15γρ κανελα
2 γρ γαρυφαλο
½ γρ καρδαμο
1 γρ ασπρο πιπερι
2 γρ μοσχοκαρυδο

χαζομαρας συνεχεια

Ηταν να μην βρω το κουπ πατ με τις καρδουλες... δεν με σταματουσε τιποτα!

χειμωνιατικες αγορες

Χθες περασα θαυμασια. Πηγα γυμναστηριο, ψωνισα καταπληκτικα ρουχακια και κατα τις εξι το απογευμα εβλεπα τηλεοραση με πολυ πεινασμενη παρεα. Προσπαθησαν να με πεισουν να φτιαξω πιτσοψωμο (ή εστω ‘μια πιτσουλα, ρε Μελενια’) αλλα δεν ψηνομουν με τιποτα. Τελικα εφτιαξα μια πανευκολη αλμυρη ταρτα και γλιτωσαμε το ντελιβερι.

Ζυμη

1 ½ φλιτζανι αλευρι (και λιγο παραπανω αν χρειαστει)

½ πλακα βιταμ

2 αυγα

Μια γερη πρεζα αλατι

Γεμιση (αυτα υπηρχαν-αυτα βαλαμε)

4 φετες μπεικον

2 φετες καλο ζαμπον

½ φλιτζανι τριμενη μοτσαρελα

1 κρεμμυδι κομενο λεπτα φετακια

6 αυγα

Ενα σπλας γαλα (περιπου ¼ φλιτζανιου)

Περιπου ½ φλυτζανιου τριμμενο κεφαλοτυρι (Ελασσονας)

Αλατοπιπερο

Για την ζυμη, ετριψα το βιταμ με το αλευρι μεχρι να γινει σαν ψιχουλα, προσθεσα και το αλατι. Ανοιξα μια λακουβιτσα και εσπασα τα αυγα. Ανακατεψα και εφτιαξα μια μπαλιτσα. Ανοιξα την ζυμη σε χοντρο φυλο και καλυψα τον πατο και τα τοιχωματα απο το αγαπημενο μου στρογγυλο ταψακι. Αφησα την ζυμη να προεξεχει ατσαλα (χωριατικα?). Ετσι και αλλιως θα διπλωνα τις ακρες, δεν εφτιαχνα κις λορεν.

Εκοψα το μπεικον μικρα κοματακια και το τηγανισα λιγακι χωρις λαδι σε δυνατη φωτια. Προσθεσα και το λεπτοκομμενο κρεμμυδι και το μαραινα πολυ ελαφρα. Αραδιασα το μπεικον με το κρεμμυδι πανω στο φυλλο και προσθεσα το ζαμπον και την τριμμενη μοτσαρελα. Ανακατεψα καλα τα αυγα με το γαλα και το αλατοπιπερο και εριξα το μιγμα στην ταρτα. Διπλωσα τις ακρες και πασπαλισα την επιφανια με το κεφαλοτυρι.

Εψησα την ταρτα στους 180 βαθμους για 50λεπτα περιπου.

Labour of love

Οταν αγαπας κατι πολυ και το χαιρεσαι και το καταευχαριστιεσαι, δεν σε πειραζει αν παιρνει χρονο ή αν ειναι μπελαλιδικο. Αν επιπλεον το κανεις για καποιους που αγαπας, ε τοτε μιλαμε για labour or love, και δεν σε πειραζει τιποτα.

Τα μπισκοτακια αυτα θελουν πολυ αγαπη και καλη παρεα. Χρησιμοποιησα την νοστιμη ζυμη για μπισκοτακια απλα. Μια απλοτερη συνταγη με πιο βολικη ζυμη θα εκανε το παιχνιδι ευκολοτερο αλλα ειπαμε... labour of love.

Εκοψα πρωτα απλα μπισκοτα για τις βασεις, και μετα τα καπακωσα με ενα ιδιο μπισκοτο με μια καρδουλα κομμενη στη μεση. Για να κολλησουν καλα μεταξυ τους εβρεχα τις ακρες με λιγο νερο. Τα μπισκοτακια ειναι ουσιαστικα διπλα και ανοιξα το φυλο αρκετα λεπτο για να μην γινουν πολυ χοντρα (η ζυμη εχει baking powder!). Πριν το ψησιμο ‘γεμισα’ τις καρδουλες με πελτε απο κυδωνι.
Εψησα στους 180 βαθμους για περιπου 15λεπτα.

Πειρα(γ)ματα χ 2

Με την μαμα μου πειραματιστηκαμε και με αλμυρα κουλουρακια. Αυτο που θελαμε ηταν να φτιαξουμε πραγματικα, βουτυρατα μπατον σαλε που λιωνουν στο στομα. Δοκιμασαμε δυο συνταγες, μια που ειδαμε στην τηλεοραση και μια που φτιαξαμε μονες μας και την βασισαμε σε συνταγες για γλυκα βουτυρατα κουλουρακια. Περιτο να σας πω πια ηταν η καλυτερη (η δικια μας φυσικα!!!). Παντως πρεπει να παραδεχτω πως και η συνταγη της τηλεορασης εφτιαξε πολυ νοστιμα κουλουρακια-απλα δεν ειχαν αυτη την melt in the mouth ιδιοτητα. Λοιπον, φορ δε ρεκορντ οι συνταγες:

Μπατον σαλε τηλεορασης

500γρ κιλό αλεύρι
300 γρ.βούτυρο
2 αυγά
100 γρ νερό
50 γρ.κεφαλοτύρι
20 γρ. αλάτι

Ανακατεψαμε ολα τα υλικα μαζι και φτιαξαμε ζυμη που αφησαμε στο ψυγειο για καμια ωρα. Πλασαμε κουλουρακια (με πολλα γελια και κουτσομπολια), τα στριμωξαμε καλα καλα στο ταψι (δεν φουσκωνουν), τα αλειψα με αυγο και τους εριξα και παπαρουνοσπορο για την ομορφια. Τα ψησαμε στους 180 βαθμους για 20 λεπτα. Πρεπει να στεγνωσουν καλα χωρις να παρουν υπερβολικο χρωμα.

Μπατον σαλε καταπληκτικα!!

1 βουτυρο φρεσκο (ναι ειναι αναντικαταστατο!)
2 αυγά
1 φλυτζανι κεφαλοτυρι
3 φλυτζανια αλευρι
1 κουταλάκι baking powder

Ανακατεψαμε ολα τα υλικα μαζι και φτιαξαμε μια πολυ καλοβολη ζυμη που δεν χρειαζοταν πολυ ψυγειο. Πλασαμε σε κουλουρακια (με ακομη πιο πολλα γελια και κουτσομπολια) και διακοσμησαμε με σουσαμι. Ψησαμε στους 180 βαθμους για 20 λεπτα.

Επινοητικοτητα

Το προφιτερολ λοιπον ειναι το εντελως αγαπημενο μου γλυκο. Η μαμα μου το φτιαχνει τα τελευταια 7 χρονια εξαιρετικα. Απο παιδι βεβαια το λατρευα, το αγοραζαμε τοτε θυμαμαι μεσα σε κατι αλουμινοχαρτενια μπλωλακια, με ενα κερασακι γλασε απο πανω και μπολικη ψευτικη σαντιγυ. Τωρα πια το φτιαχνουμε μονες μας και η ποιοτητα της απολαυσης ξεφευγει απο τις κλιμακες των μμμμμμμ.....

Το μονο του αρνητικο ειναι οτι σερβιρεται λιγο ατσαλα. Το βγαζεις ωραια και εντυπωσιακα στο τραπεζι, μεσα στο μπωλ του, στολισμενο με τα αμυγδαλακια του, την σαντιγουλα του και αρχιζεις να το κουταλιαζεις σε μπωλακια. Η καθε μεριδα μοιαζει με μια μικρη καταστροφη, ειναι μεν νοστιμο αλλα δεν γραφει καθολου...Τα ατομικα προφιτερολακια ειναι μια λυση αλλα σπανια εχει καποιος τοσο χωρο στο ψυγειο του, ασε που δεν κουβαλιουνται ουτε γινονται δωρο.
Η μαμα μου ομως βρηκε την τελεια λυση! Τουρτα προφιτερολ! Ειναι συνδιασμος τουρτας και προφιτερολ. Απο μεσα προφιτερολ και απο εξω τουρτα!
Υλικα
10-12 σουδακια
1 δοση κρεμας ζαχαροπλαστικης λιγο πιο σφικτη απο το κανονικο: (1λιτρο γαλα, 200γρ ζαχαρη, 150 γρ αλευρι, 4 αυγα, 1 φακελλακι βανιλια, 50 γρ βουτυρο, 300γρ σοκολατα κουβερτουρα)
Γκανας σοκολατας: (200γρ κουβερτουρα, 200γρ κρεμα γαλακτος, 1 κουταλακι μελι)
2 δισκακια παντεσπανι

Παραδεχομαι πως ειναι μπελαλιδικη τουρτα. Λοιπον: Φτιαξαμε τα παντεσπανια και τα σου, σε χρονο ανυποπτο και τα ριξαμε στην καταψυξη. Την ημερα που θελαμε να φτιαξουμε την τουρτα τα βγαλαμε και περιμεναμε να ξεπαγωσουν. Αντωμεταξυ εφτιαξα την κρεμα ζαχαροπλαστικης και χωρισα περιπου ενα μπωλακι ασπρη κρεμα. Στην υπολοιπη εριξα 300γρ σοκολατα κουβερτουρα που ελιωσε μολις επεσε στην καυτη κρεμα. Αφησα την κρεμα να κρυωσει και εφτιαξαμε την γκανας. Ανακατεψαμε την ζεστη κρεμα με την κουβερτουρα και το μελι. Οταν η σοκολατα ελιωσε και η γκανας εγινε σαν βελουδινη κρεμα την αφησαμε να κρυωσει.

Για να συναρμολογησουμε την τουρτα, βαλαμε το παντεσπανι σε τσερκι και το ραντισαμε με σιροπι απο γλυκο κουταλιου (προσωπικα θα ειχα αραιωσει το σιροπι και με λιγο μπραντυ-ειμαι αλκοολιαρα τι να κανουμε?).

Ριξαμε λιγο σοκολατενια κρεμα ζαχαροπλαστικης

και αραδιασαμε τα σου γεμισμενα με την ασπρη κρεμα.

Τα σκεπασαμε με την υπολοιπη σοκολατενια κρεμα

και καπακωσαμε και με το δευτερο παντεσπανι.

Ριξαμε την γκανας απο πανω και βαλαμε το σοκολατενιο ονειρο στο ψυγειο για να σφιξει. Την επομενη μερα το βγαλαμε απο το ψυγειο, το πασαλειψαμε λιγο καλυτερα με την γκανας, το στολισαμε και το στειλαμε σε παρτι γενεθλιων μιας πολυ πολυ αγαπημενης φιλης.

Ουφ, σπασαν τα νευρα μου με αυτες τις φωτογραφιες. Επρεπε να ρετουσαρο και τα χερακια γιατι ειναι πολυ χρυσα και φεγγοβολουσε το συμπαν.

Δυσκολες ωρες

Πλουσια, εξαισια σοκολατενια, χωρις συμβιβασμους και ημιμετρα. Τουρτα σοκολατας ετσι χωρις δικαιολογιες.



1 δισκακι παντεσπανι απ'την καταψυξη

400γρ σκουρη σοκολατα (60%)
200γρ κρεμα γαλακτος
200γρ βουτυρο φρεσκο

8 ασπραδια
150γρ ζαχαρη
2 βανιλιες

Ελιωσα την σοκολατα με το βουτυρο και την κρεμα γαλακτος σε χαμηλη φωτια φτιαχνοντας μια γκανας αρκετα σφιχτη. Χτηπησα τα ασπραδια με την ζαχαρη και την βανιλια σε σφιχτη σφιχτη μαρεγκα και ανακατεψα προσεκτικα τα δυο μιγματα.

Ραντισα το παντεσπανι με ενα φθηνιαρικο μπραντυ και απλωσα και λιγη μαρμελαδα πορτοκαλι. Εβαλα το παντεσπανι στο τσερκι και γεμισα μεχρι πανω με την σοκολατενια μους. Αφησα στο ψυγειο για μια νυχτα και εφαγα το πρωτο κομματι για πρωινο.

Υπαρχει κα'ενα προβλημα?

0 + 2

Βγηκαν τα κρανα! Ας ειναι καλα τα παλληκαρια απο το Ocean Spray που μας τα εστειλαν, στην ωρα τους, ομορφα συσκευασμενα. Τι βιταμινες, τι αντιοξιδωτικα..τους αξιζει αυτη η σουπερ υγιεινη συνταγη.


4 φλυτζανια αλευρι
2 φακελακια baking powder
1 φλυτζανι φρεσκα κρανα (επρεπε να ειχα βαλει παραπανω)
½ φλυτζανι ψιλοκομενο γλυκο πορτοκαλι (μονο φλουδα)
1 φλυτζανι ζαχαρη
ξυσμα απο 1 λεμονι
πρεζα αλατι
1 αυγο (ναι μονο ενα!)
¼ πλακας βιταμ (ναι μονο αυτο!)
1 ½ φλυτζανι γαλα

Δεν ειναι ακριβως κεικ, μοιαζει με μαφιν, αλλα και δεν χρειαζεται να φαγωθει φρεσκο οπως τα μαφιν. Γινεται γρηγορα και η γευση ειναι εντυπωσιακα καλη.
Ανακατεψα ολα τα στεγνα υλικα μαζι (εκτος απο τα κρανα) σε μεγαλουτσικο μπωλ. Ανακατεψα το βιταμ (λιωμενο και κρυωμενο) με το γαλα και το αυγο. Ανοιξα μια λακουβιτσα στα στεγνα υλικα και εριξα ολα τα υγρα μονομιας. Ανακατεψα να βραχτουν τα στεγνα υλικα και, για να μην παρα-ανακατευτει, σε καποια φαση ανυποπτη εριξα και τα κρανα.
Το μιγμα βγηκε καλο στην υφη, σφιχτουτσικο αλλα οχι και μπετον. Το εβαλα στην λαδωμενη φορμα του κεικ και εψησα για 1 ωρα και 5 λεπτα περιπου στους 160ο C. Σημερα βρισκεται στην 4 μερα του και ειναι ακομη αφρατο και πεντανοστιμο, μεχρι και η Σισκα το αρεσε.

Συνταγες για τσελιγγες.

Την επομενη εβδομαδα κατεβαινω Ελλαδα (!), που σημαινει οτι θα ξαναγορασω φετα, που σημαινει οτι μπορω να χαρω την καβατζα που εχω ακομη, που σημαινει τυροψωμακια με φετα!


Τα κρουασανακια ειναι γεμιστα με μιγμα φετας και αυγου, ενω η 'λαγανα' ειναι γεμιστη με φετα και ριγανη και περιχυμενη με ελαιολαδο.

Σαββατιατικη παρεουλα

Το προφιτερολ ειναι απο τα αγαπημενα μου γλυκα. Παλιομοδιτικο, σοκολατενιο, απλο στην κατασκευη και παντα επιτυχημενο. Να σερβιριζοταν και λιγο κομψοτερα...

Υλικα

Σουδακια (1 δοση)

Κρεμα ζαχαροπαστικης μαμας (1 δοση)

300γρ κουβερτουρα

Αμυγδαλακι φιλε.

Ετοιμασα την κρεμα ζαχαροπλαστικης και χωρισα περιπου το ¼ της δοσης. Κολλησα μεμβρανη στην επιφανεια και την αφησα στην ακρη. Στη υπολοιπη κρεμα εριξα ψιλοκομενη την κουβερτουρα και ανακατεψα για να λιωσει. Κολλησα μεμβανη και σε αυτη την επιφανεια και αφησα την κρεμα να κρυωσει καλα καλα.

Για να φτιαξω το προφιτερολ, γεμισα τα σουδακια με την ασπρη κρεμα και τα αραδιασα εναλαξ με την σοκολατενια κρεμα στο μπωλ. Στολισα με το αμυγδαλακι φιλε και το τσακισα με παρεουλα.

Αναπιανε

Αυτον τον καιρο, η πιο αγαπημενη μου φορμα ειναι ενα στρογγυλο σιλικονενιο ταψακι που αγορασα απο το σουπερ μαρκετ της γειτονιας μου ετσι αυθορμητα. Ειναι στρογγυλο, στις διαστασεις κουμπωτης φορμας, που ομως δεν σταζει και καθαριζεται πανευκολα. Σε αυτο το μαγικο φορμακι εφτιαξα μια τριφτη μηλοπιτα για να (ξανα)μυρισει το σπιτι κανελα και μηλο και ζυμαρι και φθινοπωρο.

Ζυμη τριφτη
4 φλυτζανια αλευρι
Μια μυτη μαχαιριου σοδα μαγειρικη
1 φλυτζανι ζαχαρη
1 βιταμ
1 αυγο
4-5 κουταλιες σουπας νερο

Γεμιση
6 μηλα
6 κουταλιες ζαχαρη
κουταλακι γλυκου κανελα
½ χουφτιτσα σταδιφες

Για την ζυμη, ανακατεψα το αλευρι με την σοδα και ετριψα μεσα το βιταμ μεχρι να γινει σαν ψιχουλα. Ανακατεψα και την ζαχαρη και ετριψα ακομη λιγο. Εριξα μεσα το αυγο και το νερο και ανκατεψα απαλα και με χαρη για να γινουν μερικοι σβωλοι (ναι ξερω στην ζαχαροπλαστικη οι σβωλοι σημαινουν αποτυχια αλλα αυτη η μονη περιπτωση που φτιαχνω σβολους επητιδες). Αυτο ηταν. Η ζυμη ειναι ενα χαλι: αλευρι και βιταμ που
μοιαζουν με ψιχουλα και μερικοι σβωλοι. Σωστοτατη!

Για την γεμιση καθαρισα και εκοψα τα μηλα και τα ανακατεψα σε γυαλινο μπωλακι με τα υπολοιπα υλικα. Τα αφησα στην ακρη να μαραθουν για λιγο.

Εριξα το μισο μιγμα της ζυμης στο λαδωμενο σιλικονενιο ταψακι μου, το πατηκωσα λιγο και προσθεσα τη γεμιση. Εριξα απο πανω, απαλα και με χαρη, τα υπολοιπα ψιχουλοσβωλια και φουρνισα σε μετριο φουρνο μεχρι το γλυκο να ροδισει.

Απ'το σκοταδι βγαινει το φως.

Την καταψυξη την σεβομαι και την αγαπω. Τωρα τελευταια, ομως, εχει παραγεμισει απο παμπολες δημιουργιες μου (μερικες πετυχημενες αλλες οχι και τοσο) και ηρθε η ωρα της εκαθαρισης.

Κατι αποτυχημενα μαφινακια πορτοκαλι λοιπον, κατεληξαν να γινουν πολυ επιτυχημενες τρουφες. Η συνταγη ειναι, παλι, της μαμας μου.

200γρ σιροπι καλοδεμενο (απο γλυκο κουταλιου ειναι ιδανικο)
200 μλ κρεμα γαλακτος
300γρ κουβερτουρα
½ φλυτζανι καρυδια
300γρ αποτυχημενα μαφινακια (και με πετυχημενο κεικ φανταζομαι θα γινονται)
2 κουταλιες σουπας κακαο
τρουφα κτλ για περιτυλιγμα.

Ελιωσα την κουβερτουρα και την ανακατεψα με την κρεμα γαλακτος που ειχα επισης ζεστανει λιγο. Εκοψα τα μαφινακια σε κυβακια και ανακατεψα ολα τα υλικα μαζι. Αφησα το μιγμα το ψυγειο να σφιξει και επλασα σε μπαλακια που τυλιξα σε ασπρη τρουφα, σκουρη τρουφα και σε ψιχουλα απο (αποτυχημενα) μπισκοτακια.

Αντε παλι

Μεχρι προσφατα ο μονος τροπος σερβιρισματος που ηξερα για την κρυσταλιασμενη ζαχαρη ηταν σε ζαχαριερα σερβιτσιου. Με ασορτι κανατακι γαλακτος, και ασημενιο κουταλακι, πανω σε χειροποιητο καρεδακι και περιτριγυρισμενη απο διαφορα 'επισημα' και αστραφτερα
εργαλεια και σκευη.

Την καημενουλα την ζαχαρη .... Το σαββατοκυριακο λοιπον την εβαλα στο φυσικο μου οικοσυστημα-την κουζινα-και την χρησιμοποιησα σε κεικ με πολυ μεγαλη επιτυχια.


Δεν ειμαι και τοσο σιγουρη για την ορολογια, η λεξη 'κρυσταλιασμενη' ειναι δικης μου προελευσης, παντως σιγουρα ολες εχουμε δει αυτα τα μικρα η μεγαλυτερα 'διαμαντακια' ζαχαρης αποτελεσμα ανακρυσταλωσης ενος υπερ-κορεσμενου διαλυματος. Η καφετια εκδοση μαλλον περιεχει καραμελοχρωμα.

Υλικα

200γρ βιταμ
120 γρ κρυσταλιασμενη ζαχαρη (εγω χρησιμοποιησα καφετια)
1 βανιλια
3 αυγα
300γρ αλευρι που φουσκωνει
100γρ γαλα

Για την γεμιση
1 φλυτζανακι του ελληνικου καφε καυτο νερο
2 κουταλακια καφε φιλτρου
½ φλυτζανι καρυδια αλεσμενα
80γρ κρυσταλιασμενη ζαχαρη (το υπολοιπο του 200γρ πακετου δηλαδη)


Εφτιαξα το κεικ οπως συνηθως, χωρις ομως να περιμενω να αφρατεψει το βιταμ με την ζαχαρη. Τα ανακατεψα ετσι απλα να ενσωματωθουν μονο. Προσθεσα τα αυγα και το γαλα και σιγα σιγα το αλευρι. Για την γεμιση ελιωσα τον καφε στο νερο και προσθεσα τα καρυδια, οταν λιγο κρυωσε το μιγμα προσθεσα και τα κρυσταλακια της ζαχαρης. Το ζητουμενο ειναι τα κρυσταλακια να λιωσουν οσο το δυνατο λιγοτερο. Λαδωσα μια φορμα 'καρβελι' και εβαλα μια στρωση μιγματος, μια στρωση γεμισης, μια στωση μιγματος, μια στωση γεμισης και μια τελευταια στωση μιγματος. Πολυ ταλαιπωρια, την επομενη φορα που θα το φτιαξω (γιατι λεω να το καθιερωσω το κεκακι φετος τον χειμωνα) θα το βαλω σε μια στωση μονο.

Εψησα στους 180ο για μια ωρα περιπου. Αφησα το κεικ λιγο να κρυωσει στην φορμα του (κανα δεκαλεπτο περιπου), ισα-ισα να σταματησει η ζαχαρη να βραζει. Αναποδογυρισα , εκοψα, φωτογραφησα, εκανα καφε...μμμμμμμμ.

Πρωινες ατασταλιες

Το γλυκακι που φτιαχνω πιο συχνα απο ολα ειναι η κρεμα καραμελε. Ειναι ετσι συνδεμενη με κατι το θρεπτικο και το υγηεινο στο μυαλο μου. Ειναι και ευκολο-ντροπιαστικά ευκολο. Για την ακριβεια η 'αυθεντικη' συνταγη ειναι ευκολοτερη, βρισκω, απο το πακετακι. Αλλα και το πακετακι εχει την χαρη του. Να μοιρασεις την σκουρη καραμελα σε 4 μπλωλακια-να ζεστανεις το γαλα χωρις να το καψεις...και σε μιση ωρα να κουταλιαζεις την χλιαρη κρεμα!

Για την αυθεντικη φλαν η πιο μεγαλη συζητηση γινεται για τον τυπο του γαλακτος. Μερικες, μια συγκεκριμενη κεντροαμερικανα μου ερχεται στου νου, πιστευουν πως η φλαν πρεπει να γινεται με εβαπορε. Για την ακριβεια με αδιαλυτο εβαπορε! Προσωπικα πιστευω πως το αποστειρωμενο γαλα (αυτο που ειναι στο ραφι σε πλαστικο μπουκαλι) φτιαχνει την καλυτερη κρεμα γιατι εχει ηδη ζεσταθει σε υψηλη θερμοκρασια και τα ζακχαρα εχουν καραμελωσει. Περι ορεξεως βεβαια...

Καραμελα

12 κουταλιες σουπας ζαχαρη

1 κουταλια σουπας λεμονι

Κρεμα

6 αυγα

1 λιτρο γαλα (αποστειρωμενο)
1 φλιτζανι ζαχαρη

2 φακελακια βανιλια

Για να φτιαξω την καραμελα μετρησα την ζαχαρη σε ενα κατσαρολακι (γαλατιερα) και προσθεσα και το λεμονι. Εβαλα στην φωτια και αντισταθηκα στον πειρασμο να το ανακατεψω. Δεν αντεξα για πολυ ομως, μολις η ζαχαρη αρχισε να λιωνει αρχισα να 'παιζω' με τη καραμελα που ολο σκουραινε. Εβαλα περιπου μια γεματη κουταλια καραμελα (ισως και λιγο παραπανω) σε καθε φορμακι.

Για να φτιαξω την κρεμα, ζεστανα λιγο το γαλα ενω συγχρωνως χτυπησα την ζαχαρη με τα αυγα και τις βανιλιες σε ενα μπωλ. Δεν χρειαζονται κανενα σοβαρο χτυπημα, ετσι για να ενσωματωθουν μονο. Ουτε το γαλα χρειαζεται να καψει-λιγο να ζεσταθει μονο. Ανακατεψα τα δυο μιγματα με την απαραιτητη προσοχη (η προσοχη και το ρισκο ειναι ευθεως αναλογα με την θερμοκρασια του γαλακτος!).

Γεμισα τα φορμακια και τα αραδιασα σε ενα βαθουλο ταψι για μουσακα. Προσθεσα στο ταψι βραστο νερο απο τον βραστηρα και το εβαλα χαμηλα σε προθερμασμενο φουρνο στους 160^ο C για μια ωρα.

Νομιζω πως η κρεμα βελτιωνεται με μια μερα, ή και δυο, στο ψυγειο. Για την φωτογραφηση την αναποδογυρισα. Το καλυτερο της ομως ειναι παγωμενη, με μια γερη δοση ουισκυ η μπραντυ απο πανω, κατευθειαν απο το φορμακι.

Σαφαρι

Τα παιχνιδια δεν σταματαν στον Oetker. Επιτρεπονται και στην κουζινα και ενιοτε τα αποτελεσματα δεν ειναι καθολου ευκαταφρονητα. Διέβην, λοιπον, τον Ρουβικώνα (ετσι κλινεται?) και προσπαθησα να φτιαξω ενα κεικ ριγέ.

Η συνταγη της ζυμης ειναι ½ δοση κεικ γιαουρτι, το οποιο χωρισα ξανα στα δυο και στο ενα μισο προσθεσα 2 γεματες κουταλιες της σουπας κακαο και ενα σπλας γαλα.

Λαδωσα το ταψακι μου και αρχισα να βαζω διαδοχικα μια κουταλια ασπρο μιγμα και απο πανω μια κουταλια καφετι μιγμα. Το αποτελεσμα ηταν ομοκετροι κυκλοι απο διαφορετικα χρωματα ζυμης. Ειναι λιγο μπελαλιδικο αλλα νομιζω αξιζει τον κοπο.

Νικησαμε!

Πριν απο 6 μηνες περιπου, και ενω εψαχνα για συνταγουλες καλοκαιρινες, ανακαλυψα ενα πολυ χαριτωμενο παιχνιδακι

H φωτογραφος του μλογκ αρχικα το σνομπαρισε και το βρηκε παιδαριωδες. Οταν αρχισε να το παιζει ομως, παθιαστηκε κανονικα και την προηγουμενη εβδομαδα ΚΕΡΔΙΣΕ!


Σιγουρα τα δωρακια του Dr Oetker δεν ειναι και τιποτα σπουδαιο, η δοξα ομως ειναι τεραστια και η χαρα μας δεν περιγραφετε (ξερω ναι, we should get a life)

Μνημοσυνο

Τις προαλλες, εκανα ενα μικρο μνημοσυνο. Δεν ειμασταν πολλες, η φυλλοβεργα, το αλευρι και εγω. Διαφορες κατσαρολες παρακολουθουσαν απο μακρυα και η μπλε λεκανιτσα εκτελουσε χρεη διαδικαστικα. Εφτιαχνα κολοκυθοπιτα και θυμομουν την γιαγια μου. Πως μου μιλουσε για την Πατριδα, πως μου ζωγραφιζε, πως επλεκε μπιμπιλες, πως εφτιαχνε κολοκυθοπιτα. Μεχρι προχθες, δεν ειχα φτιαξει ποτε πιτα, δεν ειχα καν ανοιξει φυλλο. Θυμομουν μονο να παρακολουθω τη γιαγια να κανει μαγκιες με την βεργα, να την τυλιγει και να την πεταει, ετσι χωρις νοημα, σαν χορος. Και το φυλλο της να ανοιγει και να ανοιγει. Λεπτο. Ολοστρογγυλο. Τοτε, μου φαινοταν τοσο ευκολο, σιγουρα μπορουσα και εγω; γιατι δεν αφηναν να παιξω και εγω με την φυλλοβεργα? Σιγα σιγα οι πιτες και το ανοιγμα του φυλλου καλυφθηκαν με ενα πεπλο μυστηριου. (Το οτι, μεχρι πριν απο 5-6 χρονια, ουτε καν η μαμα μου τολμουσε να φτιαξει πιτες δεν βοηθουσε την αυτοπεποιθηση). Μεχρι προχθες!

Εφτιαξα λοιπον ενα μαλακο ζυμαρι απο ασπρο αλευρι, νερο και λιγο αλατι. Το αφησα να ξεκουραστει και ετοιμασα την γεμιση. Τετοια ηταν η πιστη μου οτι η πιτα θα πετυχει που θυσιασα και την προτελευταια κολοκυθα της αυλης. Μια κολοκυθουλα μεγαλωμενη απο σπορο, κανακευμενη πρωτα στο καλοριφερ και μετα στην αυλη. Ποτισμενη αγαπη και ολοκληρα γεματα ποτιστηρια (το περσινο καλοκαιρι ηταν πολυ ξηρο). Την ετριψα στον ρεντε και προσθεσα ενα φλυτζανι σταφιδες, κανελα και 5 κουταλιες ζαχαρη. Την αφησα στην ακρη να βγαλει τα μυρωδιαστα ζουμια της και επεστρεψα στο ζυμαρι. Το χωρισα σε πεντε μπαλακια, τα πασπαλισα με αλευρι και, ετσι θυμομουν ετσι εκανα, τα σκεπασα με μια πετσετα. Για να ανοιξω το φυλλο απλωσα λιγο το μπαλακι με την φυλλοβεργα μεχρι να ανοιξει. Αρχισα μετα να το τυλιγω στην βεργα και, μαιμουδιζοντας τις κινησεις τις γιαγιας, να ανοιγω το φυλλο. Ο χορος εχει τελικα λογικη! Το πεταγμα και το στριψιμο και η γωνια του τυλιγματος. Το φυλλο ανοιγε! Σε καποια στιγμη η ζυμη αρχισε να κολλαει στο τραπεζι και στην βεργα, δεν μπορουσα να θυμηθω αν κολλουσε παντα και τι εκανε η γιαγια σε αυτη την περιπτωση. Τελος παντων δεν γινοταν αλλιως και πασπαλισα λιγο αλευρακι. Μολις ειδα το αλευρι να πεφτει σε νιφαδες πανω στο μισοανοιγμενο φυλλο εφαγα φλασια! Αυτο ακριβω εκανε και η γιαγια!

Το φυλλο δεν ανοιξε σαν της γιαγιας, ισως να εφταιγε το αλευρι, μαλλον εφταιγε η απειρια μου. Το λαδωσα, το γεμισα κολοκυθα και το σουρωσα στο ταψι.

H πιτα, αν και δεν ηταν βεβαια το ιδιο καλη με της γιαγιας, ειχε ολες τις γνωριμες γευσεις και χαρακτηριστικα. Τα Θρακιωτικα γονιδια μου δεν θα με προδοσουν; τις πιτες ‘τις εχω’!

ξενερωμα

Τα πιο αγαπημενα μου αγοραστα μπισκοτακια τα λενε Sultana ειναι καπως πιο χαμηλα σε λιπαρα και γεμιστα με σταφιδες. Προσπαθησα λοιπον να τα φτιαξω. Οχι βεβαια για να μην χρειαστει να τα ξανα-αγορασω (καλα ισως και γι'αυτο) αλλα πιο πολυ γιατι μου αρεσαν σαν ιδεα.

Εφτιαξα λοιπον μια ζυμη (σαν παστα φλορας) με βιταμ, αλευρι, λιγη ζαχαρη και πορτοκαλαδα και την γεμισα με σταφιδες. Εκοψα και εψησα.

Τελεια αποτυχια. Χαλια χαλια χαλια!




Η φωτογραφια βγηκε, παρ'ολο καλη. Τρανη αποδειξη οτι, πολυ συχνα, τα φαινομενα απατουν!!

Χουχουλια γιαγιας Αννας

Η γιαγια η Αννα εφτιαχνε αυτα τα ψωμακια συνηθως το χειμωνα. Δεν την ειδα ποτε να τα φτιαχνει αλλα συχνα τα εβρισκα στην κουζινα της, σκεπασμενα με μια πετσετα, ετοιμα για ‘κλεψιμο’.

Τα χουχουλια της γιαγιας ηταν μαλλον απλα στην εφαρμογη, φτιαγμενα με ζυμη ψωμιου, σταφιδες, ζαχαρη και κανελα. Προσπαθησα να τα στολισω λιγο παραπανω και να κανω την ζυμη πιο πλουσια. Επισης, τα εφτιαξα το βραδυ και τα εβαλα στο ψυγειο. Φουσκωσαν ομορφα ολη νυχτα και το πρωι τα εβαλα στο φουρνο. Το αποτελεσμα ηταν ζεστα, γλυκα ψωμακια, την στιγμη που τα θελεις.

5 φλυτζανια αλευρι, πανω-κατω (εξαρταται απο το αλευρι)

1 φακελακι ξερη μαγια

1/3 πακετου βιταμ

1 φλυτζανι γαλα

3 αυγα

½ φλυτζανι ζαχαρη

Πρεζα αλατι

Γεμιση

½ φλυτζανι ζαχαρη

½ χουφτιτσα σταφιδες

½ πακετο βιταμ

3 κουταλιες σουπας αλευρι

1 γεματο κουταλακι κανελα

Περιπου οπως φτιαχνουμε τσουρεκια, ζεστανα το γαλα, το βιταμ, την ζαχαρη και το αλατι μεχρι να μισολιωσει το βιταμ και να ζεσταθει το γαλα, χωρις να καψει. Ανακατεψα περιπου το μισο αλευρι (γιατι δεν ημουν σιγουρη ποσο θα ‘παρει’) με την μαγια και εριξα το μειγμα του γαλακτος. Προσθεσα και τα αυγα και ανακατεψα καλα με το συρμα. Αρχισα να ριχνω και το υπολοιπο αλευρι και ζυμωσα καλα καλα (οπως για ψωμι). Αφησα την ζυμη μου να φουσκωσει. Για την γεμιση ανακατεψα την ζαχαρη με το αλευρι και την κανελα και 'εκοψα' μεσα το βιταμ .

Οταν η ζυμη φουσκωσε, την χτυπησα να κατεβει και την απλωσα σε χοντρο φυλλο (ποσες φορες θα γραψω αυτη τη φαση το μπλογ?). Απλωσα την ζυμη, την γεμισα, την τυλιξα, εκοψα σε χουχουλια και τα εβαλα σε λαδωμενο ταψι. Τα σκεπασα με μεμβρανη και τα εβαλα στο ψυγειο.

Το αλλο πρωι, τα εψησα σε ζεστο φουρνο (λιγο λιγοτερ απο 200^ο C) για μιση ωρα. Ηταν τελεια.

ρετροκουβεντες

Οταν ημουν παιδι, στους μπουφεδες των παρτυ μεσουρανουσε η κυρια Βεφα. Μολις ειχαν κυκλοφορησει τα βιβλια της ‘προσκληση σε παιδικο παρτι’, ‘προσκληση σε τσαι’ κτλ και οι μαμαδες μας ειχαν ξετρελαθει μαζι τους. Μεχρι τοτε ειχαν μονο η μια την αλλη και τον Τσελεμεντε, ο οποιος με την καθαρευουσα του και της συνταγες για Αθηναικη συναγριδα δεν ηταν και οτι παιδικοτερο.

Κασερακι και ανανας σε ξυλακια για σουβλακια, γεμιστα αυγα και φυσικα σαντουιτσακια φατσουλες πηγαιναν χερι-χερι με τα 'παπακια' και το 'σκα σκα'. Ομως τα πιο εντυπωσιακα ηταν το αλμυρο κεικ με σαλαμι και το αλλο με τα λουκανικακια μεσα!!! Αλμυρο κεικ; Που ξανακουστηκε! Και τοσο μα τοσο νοστιμο.

Συνταγες στο βιβλιο της κυριας Βεφας, ‘Προσκληση σε τσαι’ και φωτογραφιες απο τις εκτελεσεις μου εδω.

Ετσι για να βρισκεται

Τα κουλουρακια-μπισκοτακια αυτα τα εφτιαχνε ανεκαθεν η θεια μου η Παρθενα. Βεβαια η θεια τα εφτιαχνε με κεφαλοτυρι και τα εκοβε με κουτ πατ αλλα και η δικη μου εκδοχη ειναι ανταξια πιστευω.

500γρ αλευρι (ισως και λιγο παραπανω μεχρι να γινει η ζυμη σφιχτη)

2 κουταλακια baking powder

1 φλυτζανι (πανω-κατω) γκουντα η οποιοδηποτε κιτρινο τυρι.

1 φλυτζανι ανακατο ηλιελαιο με βιταμ

½ φλυτζανι παγωμενο νερο.

Μαυροπιπερο χοντροτριμμενο

Ανακατεψα το αλευρι με το baking powder και χοντροτριμμενο πιπερακι. Εριξα το ηλιελαιο και το βιταμ οπως επισης και το τριμενο τυρι. Εχυσα το νερο παγωμενο και ζυμωσα να μαζευτει η ζυμη. Εβαλα την ζυμη στο ψυγειο να ξεκουραστει (φουσκωνει η γλουτενη και το ζυμαρι γινεται πιο ελαστικο).

Αυτη τη φορα επλασα τη ζυμη μπαστουνακια και τα τυλιξα στο σουσαμι. Με την ιδια ζυμη φτιαχνω τυρενια αστερακια και αλλα σχεδιακια.

Εψησα τα κουλουρακια σε μετριο φουρνο, με αερα, μεχρι να ψηθουν καλα και να ροδισουν, 15 λεπτα περιπου. Αν ψηθουν σωστα και στεγνωσουν, διατηρουνται πολυ καιρο σε καλα κλεισμενο βαζο

.......και στην εκπνοη του χρονου

προλαβα την τελευταια καλοκαιρινη μαρμελαδα. Δεν ειχα σκοπο να φτιαξω μαρμελαδα ροδακινο, οταν ομως τα λευκοσαρκα νεκταρινια που αγορασα με τοσες προσδοκιες βγηκαν μαπα, τι αλλο μπορουσα να κανω?

Υλικα

1,450 γρ ροδακια καθαρισμενα αλλα οχι ξεφλουδισμενα

1,450 γρ ζαχαρη (απλη-χωρις ζαβολιες)

Χυμο απο 1 λεμονι

2 κλωναρακια βανιλια

Εκοψα τα ροδακινα σε 8^α και εκεινα σε μικρα κομματακια. Τα ανακατεψα με την ζαχαρη στην μεγαλη μου κατσαρολα και τα αφησα στο ψυγειο μια νυχτα να ζουμιασουν. Την επομενη μερα τα εβαλα στη φωτια και προσθεσα δυο κλωναρακια βανιλια. Εβρασα την μαρμελαδα μεχρι να δεσει και προθεσα και το λεμονι. Εδωσα ακομη μια ‘βραση’ και το κατεβασα απο την φωτια. Κενωσα σε μεγαλω βαζω οσο η μαρμελαδα ηταν ακομη ζεστη.

Εγινε πολυ ομορφη. Το σιροπι ειναι διαφανο και τα φρουτα κρατησαν καλα το σχημα τους χωρις ομως να γινουν σκληρα.

Καλο χειμωνα

Ο καιρος εσφηξε, αρχισαν οι μονοτονες φθινοπωρινες βροχες (οι βροχες δεν εχουν σταματησει καθολου-απλα το στυλακι τους αλλαζει) και η ορεξη γυριζει σε γευσεις που ταιριαζουν καλυτερα με ζεστα τσαγακια. Παλιομοδιτικο και νοσταλγικο κεικ καροτου λοιπον.

Για το κεικ

200γρ αλευρι

1 κουταλακι του γλυκου baking powder

1 κουταλακι του γλυκου διτανθρακικη σοδα

1 κουταλια της σουπας αναμεικτα μπαχαρικα (mixed spice) οπως κανελα, γαρυφαλο.

175 γρ ζαχαρη

2 αυγα

150μλ ηλιελαιο

200γρ καροτα τριμμενα στο ρεντε

½ κουπα σταφιδες

½ κουπα καρυδια

½ κουπα ινδοκαρυδο

Για το σιροπι

3 κουταλιες σουπας μαυρη ζαχαρη

1 κουταλια χυμο λεμονιου

½ κουπα χυμο πορτοκαλι

Για το γλασο

1 πακετο (250γρ) μασκαρπονε

2 κουταλιες σουπας στραγγιστο γιαουρτι

1 κουταλια αχνη

1 κουταλακι του γλυκου κανελα

Για να φτιαξω το κεικ χτυπησα τη ζαχαρη, τα αυγα και το λαδι με το συρμα να αφρατεψουν και προσθεσα το αλευρι ανακατεμενο με το baking powder, την σοδα, και τα μπαχαρικα. Οταν ενωθηκε το μειγμα προσθεσα και τα ξηροκαρπια και φουρνισα το κεικ σε στρογγυλο ταψακι (σαν κουμπωτη φορμα αλλα σιλικονης-καινουργιο gadget) σε μετριο προθερμασμενο φουρνο για 40 λεπτα. Το εβγαλα απο το φουρνο και το αφησα να κρυωσει καλα καλα. Το αλλο πρωι εφτιαξα το σιροπι ανακατευοντας ολα τα υλικα μαζι-ετσι χωρις να το βρασω. Εκοψα το κεικ στη μεση και σιροπιασα τα δισκακια. Συναρμολογησα το κεικ με το γλασο του, το φωτογραφησε και the rest is history που λενε και στο χωριο μου.

Καλη βδομαδα μας

Η περασμενη βδομαδα ηταν χαοτικη στη δουλεια. Πολλα προβληματα, πολλα τρεξιματα, πολλα νευρακια. Γενικα χρειαζομασταν αλλαγη διαθεσης και εφτιαξα αυτες τις πολυχρομες φλορεντινες για να συνοδευσουν πιο γλυκα τον καφε μας.

1κουταλια σουπας βουτυρο

75 γρ αχνη

10γρ αλευρι

½ φλυτζανι γαλα

55 γρ αμυγδαλα φιλε

50γρ αμυγδαλα ασπρισμενα χοντροκομενα

100γρ κερασακια γλασε.

Εβαλα το βουτυρο, την αχνη και το αλευρι σε μια κατσαρολιτσα και τα ζεστανα μεχρι να λιωσουν καλα. Προσθεσα το γαλα ανακατευοντας καλα και οταν εγινε ενα λειο μιγμα εριξα και τα υπολοιπα υλικα. Αφησα το μιγμα λιγο να κρυωσει και μετα εβαλα κουταλιες σε ενα ταψι απλωμενο με λαδοκολα. Εψησα τις φλορεντινες για 15 λεπτα στους 190ο C. Τους ταιριαζει και μια λεπτη στρωση σοκολατας, αλλα δεν το εκανα, τα αφησα ετσι πολυχρομα και τραγανα.

Παραλλαγη σε ενα θεμα

Τα ψωμια μου πανε απο το καλο στο καλυτερο. Τα φτιαχνω τις Κυριακες, τα ριχνω στην καταψυξη και τα καταευχαριστιεμαι ολοκληρη εβδομαδα.

Δυο παραλλαγες ειναι το ψωμι με τριμμενο κασερι και σουσαμι και το ρολο ψωμιου με μαρμελαδα πορτοκαλι.

Εφτιαξα ζυμη ψωμιου με τον κλασσικο τροπο και μετα το πρωτο φουσκωμα την χωρισα στα δυο και αρχισα τις παραλλαγες. Χρησιμοποιησα αλευρι ολικης αλεσης.

Για την τυρενια παραλλαγη ετριψα περιπου ενα φλυτζανι κασερι και το ζυμωσα στη ζυμη, το επλασα σε κουλουρια και τα τυλιξα στο σουσαμι. Τα αφησα να φουσκωσουν και τα εψησα για 20λεπτα περιπου μετριο φουρνο.

Για το ρολο, ανοιξα το ζυμαρι σε χοντρο φυλο και απλωσα μια γερη δοση μαρμελαδας πορτοκαλι (περιπου μισο φλυτζανι). Τυλιξα το ρολο και το εβαλα σε μια φορμα του κεικ. Εψησα το ψωμι για 45 λεπτα σε μετριο φουρνο.

....τον πρωτο χρονο χαιρεται

Μια καποια πρσωρινη λυση στο ιντερνετικο μου βρεθηκε και ειπα να καταχωρησω αυτη την μαρμελαδα/εξομολογηση.

Πειραματιστηκα με ζαχαρη για μαρμελαδες. Αυτη με την πηκτινη (Ε400) και το κιτρικο οξυ (Ε330). Επαιζα εκ του ασφαλους, το παραδεχομαι: με βατομουρα της αυλης (δωρο απο το μουσκεμενο καλοκαιρι) και σε μικρες ποσοτητες. Τα βατομουρα δεν περιεχουν αρκετη πηκτινη απο μονα τους και η μαρμελαδοζαχαρη εχει φυσικη πηκτινη (δεν υπαρχει συνθετικη στο εμποριο), τελοσπαντων ηθελα να το δοκιμασω. Το μονο ισως ‘σκοτεινο’ συστατικο να ηταν το κιτρικο οξυ. Συνηθως φτιαχνεται με την βοηθεια γεννετικα μεταλαγμενων οργανισμων, αν και ποτε δεν μπορεις να ξερεις.

Εβρασα την μαρμελαδα για 10 λεπτα το πολυ. Εδεσε ομορφα χωρις να παραβρασει και κρατησε το χρωμα της υπεροχα. Η γευση ειναι οπως την περιμενα, δεν μπορω να πω οτι εγινε πιο ‘φρεσκια’ η κατι τετοιο. Περισυ, στην μαρμελαδα πορτοκαλι, ειχα προσθεσει ενα πολτοποιημενο μηλο για εξτρα πηκτινη αλλα δεν ειχε μεγαλη διαφορα. Αυτη τη φορα εκανα πραγματικο ‘σκονακι’.

Υλικα

800γρ βατομουρα

800γρ ζαχαρη με πηκτινη (για μαρμελαδες)

1 κουταλια σουπας χυμο λεμονιου

Ανακατεψα τα βατομουρα με την ζαχαρη και τα αφησα μια νυχτα στο ψυγειο να βγαλουν τα υγρα τους. Ηταν πεισματαρικα και δεν εβγαλαν κανενα υγρο. Τα πατησα λοιπον με το εργαλειο του πουρε για να παραδοθουν. Οταν εβαλα την κατσαρολα στη φωτια και αρχισε να λιωνει η ζαχαρη τα βατομουρα μας χαρισαν επιτελους το μαβη ζουμι τους και αρχισε το παρτυ. Ακολουθησα τις οδηγιες του πακετου και εβρασα την μαρμελαδα ζωηρα για 5 λεπτα. Προσθεσα το λεμονι και κενωσα οσο ηταν ακομη καυτη.

Ακομη δεν ξερω αν μου αρεσε τελικα ή αν θα το ξανακανω. Θα ηθελα παντως να ηξερα γιατι δεν μπορω να σταματησω να απολογουμε?