Γεμιστα της γειτονισας

Πριν απο τεσσερις εβδομαδες περιπου, μια κυρια και μια κοπελιτσα χτυπησαν την πορτα και ζητησαν να μαζεψουν αμπελοφυλλα απο την κληματαρια μου που ξεχυνοταν απο τον φραχτη. Μολις ακουσα για αμπελοφυλλα ενθουσιαστηκα, τις καλεσα μεσα, τις εδωσα μια μεγαλη σακουλα του σουπερ μαρκετ και αρχισαν τον τρυγο. Εποδειχτηκαν γειτονισες, Κουρδικης καραγωγης και τεχνητρα, η κυρια, στα σαρμαδακια! Μετα απο μερικες μερες μου εστειλαν ενα πιατο σαρμαδακια με τον μικρο τους. Οπως μου εμαθε η μαμα μου, επλυνα το πιατο και το εδωσα στον μικρο γεματο με κατι-σαν-κουλουρακια που ειχα φτιαξει. Σημερα ο μικρος ξαναηρθε (τι γλυκο παιδακι!) με ενα πιατο γεματο γεμιστα! Γεμιστα αμπελοφυλλα, αλλα και μελιτζανες, πιπεριες, τοματες και κρεμμυδια! Δεν ειχα ξαναδει γεμιστα κρεμμυδια. Η γεμιση ειναι ολόιδια με τα γεμιστα που ξερουμε και εμεις και η γευση μου μυρισε καλοκαιρινες διακοπες. Αν και ειχαμε ηδη φαει, πλακωσαμε τα γεμιστα και εμειναν μονο τα εικονιζομενα για αυριο.

Στο δημοτικο μαθαιναμε οτι η Ελλαδα ειναι ‘γεφυρι αναμεσα στην Ανατολη και την Δυση’. Εγω, αυτο, μονο προσφατα αρχισα, επιτελους, να το καταλαβαινω. Καθε φορα που περναω απο τον Τουρκο μπακαλη για χαλβα η τραγανα τουλουμπακια, σημερα που καταβροχθησα τα γεμιστα της Κουρδης γειτονισας, οταν βλεπω στο δρομο τις Αραβισες γεροντισες με τα βαμενα με χενα ποδια και χερια καταλαβαινω ποσο κοντα αλλα και ποσο μακρυα μου ειναι αυτοι οι ανθρωποι. Συχνα νιωθω αβολα που τους μιλαω Ολλανδεζικα, δεν μου παει μια γλωσσα τοσο κρυα οταν η καρδια μου νιωθει τοσο ζεστα. Η μαμα μου θα προσπαθουσε να μιλησει τα λιγοστα της Τουρκικα, ο αδερφος μου Αγγλικα (καθενας με την Αυτοκρατορεια του). Προσωπικα νιωθω πιο ανετα οταν μιλαμε την γλωσσα των φαγητων; των γεμιστων, κουλουριων, σιροπιστων κ.τ.λ.

Εχω ακομη το πιατο της γειτονισσας, να τους εφτιαχνα ενα ρεβανι;